Przebywał w Radomiu niejednokrotnie i z tutejszego zamku przez dwa lata, od 1481 r., zarządzał Koroną, podczas gdy ojciec, król Kazimierz Jagiellończyk, porządkował sprawy na Litwie. Młody królewicz (miał wtedy nieco ponad 22 lata) zapisał się jako człowiek charakteryzujący się wrodzonym poczuciem sprawiedliwości i umiłowania prawdy, łącząc je z głęboką religijnością i osobistym rozmodleniem. Te cechy osobowości sprawiają, że stawiany jest jako wzór dla sprawujących jakąkolwiek władzę. A przecież św. Kazimierz to osoba żyjąca – jak mówią niektórzy – w końcówce „ciemnego” średniowiecza.