Ten szacunek i miłość do lasów - tych naturalnych i tych będących pod skwapliwą opieką człowieka - znamionowały życie i pracę naukową prof. Eugeniusza Bernadzkiego. Wykładowca warszawskiej SGGW zmarł rok temu. Wiele lat poświęcił badaniom lasów świętokrzyskich, w tym jodłowym kompleksom w sąsiedztwie Suchedniowa i Bliżyna. W dowód zasług i wdzięczności leśnicy z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu (wśród nich wielu to jego uczniowie) zorganizowali w Suchedniowe konferencję naukową o profesorze, jego życiu i dokonaniach, a potem, na Świniej Górze, wśród jodeł, odbyło się uroczyste odsłonięcie obelisku poświęconego prof. Bernadzkiemu.

- On był prekursorem współczesnego modelu kształtowania drzewostanów jodłowych, które u nas królują. To, co on rozpoczynał, my teraz robimy po prostu jako pewnik - podkreśla Piotr Fitas, nadleśniczy Nadleśnictwa Suchedniów.

- Miałem to szczęście, że moim wykładowcą był prof. Bernadzki. Nigdy nie tworzył barier między sobą a studentem. Miał taką cechę, że chciał wiedzieć, czy student nauczył się na pamięć, czy rozumie - wspomina Piotr Kacprzak, wicedyrektor RDLP w Radomiu.

- Profesor był człowiekiem skromnym i życzliwym. Jestem dumny, że był recenzentem mojego doktoratu - mówi Andrzej Matysiak, dyrektor RDPL w Radomiu.

Oprócz P. Kacprzaka, który mówił o związkach osobistych, rodzinnych i zawodowych prof. Bernadzkiego z regionem świętokrzyskim, referaty wygłosili: prof. dr hab. Bogdan Brzeziecki z Wydziału Leśnego SGGW, dr hab. Rafał Paluch z Instytutu Badawczego Leśnictwa oraz dr inż. Jacek Zajączkowski z SGGW.

Eugeniusz Feliks Bernadzki urodził się 15 listopada 1930 r. Zmarł 15 stycznia 2016 r. w Warszawie. Był leśnikiem, profesorem nauk leśnych, wykładowcą akademickim Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1952 r. ukończył Wydział Leśny SGGW w Warszawie. Doktorat obronił w 1964 r. na Politechnice Federalnej w Zurychu. Habilitował się w Instytucie Badawczym Leśnictwa w Warszawie. W latach 1976-1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Organizacji Gospodarstwa Leśnego, a w latach 1982-1996 - kierownikiem Katedry Hodowli Lasu.

Był członkiem Polskiej Akademii Nauk. W latach 1972-1981 był sekretarzem, a następnie - do 1996 r. - przewodniczącym Komitetu Nauk Leśnych PAN. W latach 1984-1986 był też zastępcą przewodniczącego Wydziału V Nauk Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych PAN.

Od 1956 r. był członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego. W latach 1957-1988 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego PTL, a w latach 1976-1979 - wiceprezesem. Specjalizował się w problematyce hodowli lasu, siedliskoznawstwa leśnego i urządzania lasu, w tym drzewostanów jodłowych (zwłaszcza w regionie Gór Świętokrzyskich), zagadnieniami pielęgnowania lasu oraz problemami zamierania lasów górskich (szczególnie w Alpach i Sudetach).

Wśród wielu nagród i odznaczeń otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Medal Komisji Edukacji Narodowej.