Pamiętajmy o tych radomianach, których już nie ma.
Filmowi towarzyszyła muzyka na żywo w wykonaniu Piotra Zarzyki i Marcina Wieczorka
Krystyna Piotrowska
W 1939 roku w Radomiu z 90 000 tysięcy mieszkańców jedną trzecią stanowili Żydzi. W 1941 roku Niemcy utworzyli dwie dzielnice zamknięte – getta dla Żydów. W centrum tak zwanego dużego getta znajdowała się synagoga. Mniejsze było na Glinicach. W sierpniu 1942 roku, w ciągu kilkunastu dni, getta zostały zlikwidowane. Znaczyło to tyle samo, co zamordowanie większości ich mieszkańców. W ciągu kilkunastu dni zgładzono ich blisko 30 000 tys. Ci, którzy nie zostali od razu wywiezieni do Treblinki, pracowali w zakładach pracy. Gdy front się zbliżał, większość z nich wysyłano do innych obozów śmierci. Pozostali szli w tzw. marszu śmierci do Piotrkowa.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.