Był to francuski jezuita Henri de Lubac. Jego zapiski dowodzą, że pozostawał pod wrażeniem metropolity krakowskiego, który w czasie obrad Soboru Watykańskiego II wykazał niezwykłą aktywność. Bp Karol Wojtyła wywarł wielki wpływ na ostateczny kształt szeregu soborowych dokumentów, a tutaj przede wszystkim: Konstytucji dogmatycznej o Kościele, Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym, dekretów o wolności religijnej, o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich i o apostolstwie świeckich. O tym debatowano w czasie konferencji naukowej „Bp Karol Wojtyła na Soborze Watykańskim II”, która odbyła się w Instytucie Teologicznym UKSW w Radomiu, a którą zorganizował ks. prof. Bogumił Gacka, kierownik katedry personalizmu chrześcijańskiego.