W szpitalach całej diecezji w intencji chorych zostały odprawione Msze św. W Radomskim Szpitalu Specjalistycznym im. dr. Tytusa Chałubińskiego przy ul. Tochtermana w kaplicy zgromadzili się chorzy, dyrekcja i pracownicy szpitala. Eucharystii przewodniczył ks. Krzysztof Dukielski, mianowany w ostatnich dniach Diecezjalnym Duszpasterzem Służby Zdrowia, który reprezentował bp. Henryka Tomasika.

Ks. Krzysztof Dukielski urodził się w Radomiu w 1978 r. Święcenia kapłańskie przyjął 31 maja 2003 roku. Jako wikariusz pracował przez rok w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu. Później na uniwersytecie Regina Apostolorum w Rzymie studiował mariologię i bioetykę. Przez ostatnie cztery lata ks. Dukielski był proboszczem parafii pw. Wniebowzięcia Matki Bożej w Poggio Cinolfo. Do Polski wrócił w 2013 roku i został także moderatorem Ruchu Światło–Życie Diecezji Radomskiej.

W homilii ks. Krzysztof, zwracając się do osób, które opiekują się chorymi, przypominał, aby swoim zachowaniem i gestem dawać drugiemu człowiekowi poczucie, że jest kochany. Życzył też, aby te osoby nigdy nie straciły swojej wrażliwości, która towarzyszy im, gdy pochylają się nad tajemnicą Chrystusa, który cierpi w chorym. – Przez naszą służbę drugi człowiek potrafi odkryć niebo – powiedział, kończąc homilię

  Eucharystię w szpitalnej kaplicy sprawowali (od lewej): ks. Mirosław Bandos, ks. Grzegorz Wójcik, ks. Krzysztof Dukielski i ks. Grzegorz Wójcik
Krystyna Piotrowska /GN Na zakończenie liturgii ks. Dukielski udzielił chorym indywidualnego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Po Eucharystii wszyscy obecni na niej – kapłani, wolontariuszki Caritas oraz dyrekcja szpitala – przeszli na Oddział Chorób Wewnętrznych i OIOM, aby odwiedzić przebywających tam chorych. Oprócz krótkich rozmów z chorymi była również wspólna modlitwa w ich intencji. Wolontariuszki Caritas Diecezji Radomskiej, uczennice radomskich szkół Zuzanna Dybalska i Klaudia Kucharska rozdawały kalendarze Caritas. – Przy tej okazji fajnie było dać uśmiech choremu – tak podsumowały swoją wizytę w szpitalu.

– Posługa kapelana w szpitalu jest największym dobrodziejstwem, to mówią sami chorzy. Czekają na księdza, na jego posługę. Ale to, co bardzo sobie cenią, to przede wszystkim Komunia św. Przyjmując ją, nabierają większej wiary i są bardziej zjednoczeni z Jezusem Chrystusem Cierpiącym. To taka ich żywa Ewangelia cierpienia – powiedział kapelan szpitala ks. kan. Mirosław Bandos.

Kapelan szpitalny jest dyspozycyjny 24 godziny na dobę, niezależnie od codziennej posługi sakramentalnej i sprawowania Mszy św.

A czy można wyobrazić sobie funkcjonujący szpital bez kapelana? Tak na to pytanie odpowiada również kapelan szpitalny, ks. Grzegorz Wójcik: – Ludzie wierzący nie mogą wyobrazić sobie, żeby w szpitalu nie było kapelana. Ta posługa funkcjonowała zawsze, nawet w czasach komunistycznych, choć nie brakowało przeszkód. Chorzy są bardzo wdzięczni i wprost to podziękowanie kierują do kapelanów za to, że mają to poczucie wspólnoty z Kościołem, a szczególnie z Panem Jezusem. Są wdzięczni za to, że mogą przystąpić do sakramentów. Chociaż nie zawsze choroba kończy się finałem wyzdrowienia, to ulga w cierpieniu i poczucie sensu życia, zjednoczenie chorych z Chrystusem są przynoszone poprzez posługę kapelańską.

  Wspólna fotografia na korytarzu Oddziału Chorób Wewnętrznych
Krystyna Piotrowska /GN