Zamek Królewski w Radomiu został wzniesiony w XIV wieku, za panowania Kazimierza Wielkiego. Początkowo składał się z dwóch piętrowych budynków połączonych gankiem komunikacyjnym. Jeden z nich, zwany Domem Wielkim, przeznaczony był dla króla, drugi pełnił funkcję gospodarczą. Później wielokrotnie go przebudowywano. Już w XVI wieku był budowlą piętrową z krużgankami. Na parterze znajdowały się pomieszczenia gospodarcze, a pokoje – na piętrze. Tam spędzali czas monarchowie. Do dziś zachowały się dwie kondygnacje tzw. Domu Wielkiego, w tym piwnice. Podczas badań archeologicznych odkryto w nich oryginalny mur w tzw. wątku wendyjskim. Składa się z dwóch powtarzalnych warstw, w których dwie wozówki przedzielone są jedną główką. Jest to najstarszy wątek ceglany, jaki można spotkać w Radomiu. Od XIX wieku na zamku mieści się plebania kościoła farnego pw. św. Jana.