Do zdarzenia doszło wczesnym popołudniem 30 października. Lucyna Wiśniewska miała 67 lat.

Należała do Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, była współtwórczynią Radomskiego Środowiska "Inicjatywa", zrzeszającego ludzi działających aktywnie na rzecz rozwoju Radomia. Była jednym z koordynatorów programu bezpłatnych badań mammograficznych w diecezji radomskiej, który został uruchomiony, gdy ordynariuszem był śp. bp Jan Chrapek. Za swoją działalność została wyróżniona Nagrodą im. bp. Jana Chrapka "Viventi Caritate" - Żyjącemu Miłością, medalem "Dobry Samarytanin", przyznawanym przez Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia oraz została wyróżniona w plebiscycie "Miłosierny Samarytanin", organizowanym przez Karmelitański Wolontariat św. Eliasza.

Przez wiele lat związana była ze służbami medycznymi Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę. Tak o tym opowiadała naszej redakcji 6 sierpnia br., w dniu wyjścia pątników na szlak: "Tylko za pierwszym razem szłam po prostu jako pielgrzym. Potem, z przerwami na bycie mamą, to już 26. raz, gdy spieszę z pomocą medyczną. Przez te lata tyle się zmieniło. U początku wychodziliśmy z Radomia niemal po kryjomu, indywidualnie. Łączyliśmy się w grupę za miastem. Ale i wtedy towarzyszyły nam czarne wołgi, z których byliśmy fotografowani przez komunistyczne służby. Było i tak, że nie chciano nam w aptece sprzedać leków, informując, że dla pielgrzymów nie ma. A teraz mamy pomoc, wyposażone ambulanse. Jest bardzo dobrze. Staraliśmy się także o bezpieczeństwo pielgrzymów podczas pandemii. Pierwsza pielgrzymka w 2020 r. została przeprowadzona z mocnym limitem uczestników oraz z obostrzeniami sanitarnymi. Rok temu obostrzenia pozostały, a limit dotyczył tylko osób, które się nie zaszczepiły. Robiliśmy wszystko, by było bezpiecznie. Muszę powiedzieć, że udało się. Nie mieliśmy żadnego zarażenia. Ufam, że w tym roku też będzie bezpiecznie".

Kto wówczas mógł przypuszczać, że będzie to jej ostatnia wędrówka na Jasną Górę?

Lucyna Wiśniewska ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie. Pracę zawodową rozpoczynała na Oddziale Neurologii i Poradni Neurologicznej Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Radomiu. Pracowała także w Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Radomiu. W 1998 r. została lekarzem wojewódzkim Radomskiego. Jednym z wyzwań, które wtedy podjęła, było włączenie miasta do programu "Dializoterapia 2000". Dzięki temu udało się doprowadzić do zakupu 10 aparatów do dializ. W 1999 r. została zastępcą dyrektora Mazowieckiego Centrum Zdrowia Publicznego w Warszawie i Radomiu. W ostatnich latach kierowała Powiatową Stacją Sanitarno-Epidemiologiczną w Radomiu.

Wieczny odpoczynek racz jej dać, Panie!