Rzecz szła o to, by przygotować obchód, który będzie nawiązywał do tradycji, a jednocześnie wzmocni wspólnotowe więzi tutejszej społeczności. - "Basinowianki" zaproponowały coś na kształt orszaku kolędniczego, który rozpocząłby się w kościele, a zakończył w jakimś wybranym miejscu parafii. Pomysł, moim zdaniem, był świetny. Nadaliśmy mu tytuł "Pójdźmy kolędować Jezusowi". Trasę przemarszu wyznaczyliśmy od kościoła, aż do altany w lesie koło Basinowa. Na rozpoczęcie była Msza św. ze śpiewem kolęd, po raz ostatni w tym okresie liturgicznym, a potem poszedł korowód i odbyło się radosne spotkanie, połączone ze śpiewem kolęd i pastorałek. Mimo fatalnej pogody, udało się przeprowadzić korowód, a potem zorganizować konkursy i zaproponować tym, którzy wzięli udział, wspólny ciepły poczęstunek. Cieszę się, że tę akcję, podobnie jak i prace remontowe w parafii, wspomogła ENEA Wytwarzanie. Ta firma była też sponsorem diecezjalnego festiwalu kolęd i pastorałek - mówi ks. Dariusz Sałek, proboszcz, a jednocześnie wykładowca w Diecezjalnym Studium Organistowskim, od lat organizator Festiwalu Kolęd i Pastorałek, "Staropolskie kolędowanie".

Parafialny kościół w Łękawicy przez ostatnie miesiące przechodził gruntowne prace remontowe, zakończone rekonsekracją świątyni.

Proboszcz opowiada o historii parafii: - Łękawica leży w północno-wschodniej części diecezji radomskiej i należy do dekanatu głowaczowskiego. Liczy ok. 600 mieszkańców. Już od pierwszej wojny światowej mieszkańcy Łękawicy oraz sąsiednich wsi, oddalonych od parafii w Magnuszewie około 10 kilometrów, myśleli o utworzeniu parafii w Łękawicy. Działania II wojny światowej sprawiły, że pierwsza próba powstania parafii miała miejsce jesienią 1941 roku, kiedy bp Jan Kanty Lorek mianował ks. Janusza Jaworskiego, wikariusza parafii Głowaczów, wikariuszem parafii w Magnuszewie z obowiązkiem rezydencji w Łękawicy, aby miejscowej ludności celebrował Msze św. głosił Słowo Boże, katechizował dzieci i dorosłych. Jego zadaniem było także wynajęcie odpowiedniego lokalu i urządzenie w nim kaplicy, a w przyszłości wyszukanie placu pod budowę kościoła i budynków plebańskich. Wzmożone działania wojenne w pobliskich Studziankach, które od sierpnia 1944 roku przesunęły się na tzw. ”Przyczółek Magnuszewsko-Warecki” i trwały do połowy stycznia 1945 roku, sprawiły masowe wysiedlenia mieszkańców całej okolicy. Po powrocie z wysiedlenia, mieszkańcy Łękawicy i sąsiednich wsi znów podjęli sprawę utworzenia parafii. Utworzyli Komitet Budowy Kościoła, którego przewodniczącym wybrano Władysława Gana, kierownika siedmioklasowej szkoły w Łękawicy, i za zgodą ks. Aleksandra Paduszyńskiego, administratora parafii w Magnuszewie, wybudowali drewnianą kaplicę na przełomie 1945/46 roku.

Poświęcenia kaplicy dokonał ks. Aleksander Paduszyński 25 marca 1946 roku. Jednocześnie komitet czynił starania o przydzielenie księdza, celem założenia parafii w Łękawicy oraz wybudowania murowanego kościoła.

Komitet Budowy Kościoła w Łękawicy od samego początku wszystkie sprawy omawiał z ks. Aleksandrem Paduszyńskim oraz jego następcą ks. Piotrem Wysockim, proboszczem parafii w Magnuszewie. Jego staraniem 13 czerwca 1949 roku bp Jan Kanty Lorek mianował pierwszym wikariuszem w Magnuszewie oraz administratorem parafii Łękawica ks. Józefa Nowickiego. Po otrzymaniu zezwolenia, ks. Nowicki 21 września 1950 roku przystąpił do budowy kościoła. Dzięki chętnej i ofiarnej pomocy mieszkańców Łękawicy i sąsiednich wiosek, wznoszenie kościoła postępowało bardzo szybko.

Do pomocy ks. Nowickiemu w budowaniu kościoła i pracy duszpasterskiej w Łękawicy bp Jan K. Lorek mianował w 5 sierpnia 1952 roku ks. Stanisława Wydrę. Poświęcenia kościoła 29 czerwca 1953 roku dokonał ks. Piotr Wysocki. 3 sierpnia 1953 roku  ordynariusz sandomierski mianował ks. Michała Rejmera wikariuszem w Magnuszewie z prawem rezydencji w Łękawicy. Funkcje duszpasterskie pełnił do lipca 1954 roku. Po nim funkcję tę przejął ks. Eugeniusz Cieślik, który rozpoczął budowę plebanii. 30 lipca 1955 roku bp Jan K. Lorek mianował ks. Wacława Krzysztofika wikariuszem w Magnuszewie, udzielając mu pełnych praw jurysdykcyjnych w pełnieniu obowiązków duszpasterskich w Łękawicy. Na jesieni tego samego roku, dzięki ofiarności ludzi, dokończył rozpoczętą pracę przy budowie plebanii. Bp Jan K. Lorek, dekretem z 17 marca 1957 roku, erygował parafię św. Apostołów Piotra i Pawła w Łękawicy. Wkrótce też bp Jan K. Lorek mianował ks. Wacława Krzysztofika proboszczem parafii w Łękawicy. Krótko potem utworzono cmentarz parafialny.

Ks. Dariusz Sałek jest trzynastym proboszczem parafii.

Oto wykaz łękawickich proboszczów:

ks. Józef Nowicki - od 13.06.1949 roku, administrował parafią do 1952 roku,

ks. Stanisława Wydra - od 05.08.1952 roku, administrował parafią do sierpnia 1953 roku,

ks. Michał Rejmer - od 03.08.1953 roku, administrował parafią do lipca 1954 roku,

ks. Eugeniusz Cieślik - od lipca 1954 roku, administrował parafią do lipca 1955 roku,

ks. Wacław Krzysztofik - od 30.07.1955 roku, administrował parafią do lipca 1963 roku,

ks. Adam Łyżwa - od 28.07.1963 roku, administrował parafią do marca 1971 roku,

ks. Florian Rafałowski - nominacja z 29.03.1971 roku, do 1975 roku,

ks. Adam Wysocki - nominacja z 22.02.1975 roku, do 1987 roku,

ks. Tadeusz Kszczot - nominacja z 1987 roku, do 1991 roku,

ks. Szczepan Iskra - nominacja z 10.07.1991 roku do 2007 roku,

ks. Stanisław Kwiatkowski - nominacja z 01.08.2007 roku do 14.09.2010 roku,

ks. Zbigniew Skorża - nominacja z 04.10.2010 roku, do 2013 roku,

ks. Dariusz Sałek - nominacja z 01.07.2013r do chwili obecnej.

  Gruntownie odnowione wnętrze parafialnej świątyni.
ks. Zbigniew Niemirski /Foto Gość

  Kościół parafialny w Łękawicy.
ks. Zbigniew Niemirski /Foto Gość