– Nie lękajcie się! Niech radość ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana będzie waszą siłą – apelował do młodych Jan Paweł II.

Jan Paweł II pozostawił nam głębokie rozważania o Krzyżu. W dniu inauguracji Roku Świętego, 25 marca 1983 r., mówił: „Oto otwarta zostaje brama Nadzwyczajnego Jubileuszu – i wchodzimy przez nią do Bazyliki Świętego Piotra. Jest to symbol. Wchodzimy nie tylko do tej najczcigodniejszej rzymskiej bazyliki. Wchodzimy zarazem w najświętszy wymiar Kościoła – w wymiar łaski i zbawienia, jaki czerpie on stale z Tajemnicy Odkupienia. (…) »Oto idę, (…) abym spełniał wolę Twoją, Boże« (Hbr 10, 5-7). Tak mówi Chrystus. W tych słowach jest początek Odkupienia świata i cały jego zarys aż do końca. Odkupienie świata związane jest z Ciałem otrzymanym od Maryi i złożonym w ofierze Krzyża, które stanie się Ciałem Zmartwychwstania, »pierworodnego umarłych« (Ap 1,5).

Do Polaków przybyłych na uroczystości otwarcia Roku Świętego Jan Paweł II powiedział: „Dlatego też centralnym obrazem Wielkiego Postu i centralnym obrazem Roku Odkupienia jest krzyż Chrystusa w całej swojej prawdzie. Narzędzie śmierci ze strony człowieka, a ze strony Boga ołtarz miłości i ofiary, która swoją pełnię osiągnęła w zmartwychwstaniu. I przez to stał się dla wszystkich czasów i wszystkich pokoleń ludzkich źródłem i znakiem ostatecznego zwycięstwa i życia wiecznego. Krzyż tak głęboko wpisany w duchowość i historię naszego narodu”.

Na zakończenie Drogi Krzyżowej 1 kwietnia 1983 r. papież przypomniał o ścisłym związku Tajemnicy Wcielenia z Tajemnicą Krzyża: „Przed tygodniem, w uroczystość Zwiastowania, otwarta została święta brama Roku Odkupienia. Początek bowiem Odkupienia jest w samym Wcieleniu: »aleś Mi utworzył ciało«. Dziś otwieramy świętą bramę Roku Odkupienia w krzyżu Chrystusa. Witaj drzewo krzyża, na którym Odkupienie świata znalazło swój zbawczy ciężar (»na którym zbawienie świata zawisło!«). Na krzyżu Syn wypełnił wolę Ojca i zamknął mowę swego życia słowem »Wykonało się!« (J 19,30). My wszyscy, którzy wchodzimy w świętą bramę nadzwyczajnego Jubileuszu, wołamy: Chryste, przemawiaj do nas mową Twojego krzyża! Przemawiaj zawsze – a zwłaszcza przemawiaj w tym Roku! Mów przez Twoje ukrzyżowane Ciało, jak nieskończona jest cena dusz naszych: «Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniósł?» (por. Mt 16,26). A jakąż odpłatę może jeszcze dać człowiek za duszę swoją, skoro została już dana odpłata Twej męki i śmierci, cena Twojego krzyża?