Prefekt Kongregacji Nauki Wiary o synodzie

- Możemy być spokojni, ponieważ nauka o rodzinie pochodzi od samego Chrystusa, i te słowa Jezusa, które zostały wypowiedziane i zostały nam przekazane na kartach Ewangelii, pozostaną na całą wieczność i są aktualne. Fundamentem małżeństwa jest sakrament, który ustanowił Chrystus. Jest to sakrament opierający się na zamiarze Bożego zbawienia dla człowieka. Dlatego miłość i wierność, którą ślubują sobie małżonkowie przy ołtarzu Pańskim, są wyrazem tej miłości i wierności jaką otrzymują od Boga - mówił kardynał i przypomniał słowa Chrystusa: - Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela. Wskazał także na idealny wzór rodziny: - Mamy wspaniały model rodziny, rodziny z Nazaretu, którą stanowili: Jezus, Maryja i Józef. Módlmy się w związku z tym za drugą część synodu, która nastąpi w przyszłym roku, aby ojcowie synodalni, biskupi, pod natchnieniem Ducha Świętego dokonali dobrych wyborów, a nie słuchali tych głosów ze świata, które próbują tendencyjnie zmienić tą jedną, jedyną właściwą naukę Kościoła.

Kard. Müller gościł w diecezji radomskiej z okazji ogłoszenia skarżyskiego kościoła sanktuaryjnego pw. MB Miłosierdzia bazyliką mniejszą. Przed wyjazdem do Skarżyska-Kamiennej w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego otworzył konferencję naukową, której przyświecało hasło „W obronie kultury życia”.

Watykański hierarcha był w Radomiu i Skarżysku-Kamiennej rok temu w czerwcu. Udzielił wówczas wywiadu radomskiej redakcji Gościa Niedzielnego. Mówił między innymi o skarżyskim sanktuarium, pobożności maryjnej, antyklerykalizmie i antychrystianizmie.

Kard. Müller, pytany o skarżyskie sanktuarium i naszą polską pobożność Maryjną i w ogóle cześć oddawaną Matce Syna Bożego, powiedział: „Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia znane jest przede wszystkim z Wilna. Ale jego wierna kopia w Skarżysku-Kamiennej i tamtejsze sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia to swoisty pomnik-wspomnienie waszego pierwszego biskupa, Edwarda Materskiego urodzonego w Wilnie. Sanktuaria są ważnymi miejscami duchowości oraz także chrześcijańskiej tożsamości Europy. One wskazują na nasze wielowiekowe dziedzictwo, wręcz go strzegą i je zabezpieczają. One są jakimś prezentem dla nas, który ma nas uczyć tego, czym jest tradycja. Ale one są też czymś więcej. W Niemczech mamy takie przysłowie: „Co odziedziczyłeś od swoich ojców, odziedzicz to po to, abyś to posiadał”.  To jest droga, jaką każdy chrześcijanin musi przejść, a tutaj także młodzi, którzy - mając 14, 16 czy 17 lat - są wprowadzani w dziedzictwo wiary. Oni to dziedzictwo otrzymują, a potem stawiają sobie pytanie: Po co to otrzymałem? To dziedzictwo nie może stać się ciężarem, który trzeba odrzucić, czy zostawić w jakimś skansenie, ono musi być żywe i pożyteczne.

Natomiast pytany o wrogość wobec Kościoła i jego nauczania powiedział: - To jest oczywiste, że w szeregu środków przekazu funkcjonuje wręcz jako założenie, by jakieś słabości - prawdziwe czy rzekome - jednostkowych przedstawicieli Kościoła prezentować jako problemy powszechne, wręcz globalne i robić z nich obraz całości. Do tego dochodzi kwestia opinii i komentarzy, które - tak jak anonimowe wpisy w internecie, a przez to nie nakładające odpowiedzialności - dopełniają reszty. Często wyrasta to z zaślepionego antyklerykalizmu. Wrogość do Kościoła i antyklerykalizm są zagrożeniem dla tolerancji, którą tak sobie dziś ceni świat. Każdy ma prawo do własnej religii do własnego poglądu na świat i to jest zagwarantowane przez prawa państwowe. I nie ma żadnego prawa, by kogoś dyskryminować z powodu jego wiary i by bezceremonialnie negować wkład, jaki Kościół wnosi w życie społeczności. Przywołajmy tu choćby wkład Kościoła w szkolnictwo, w zaistnienie uniwersytetów, w działalność szpitali, w wychowanie dzieci i młodzieży. Dlatego musimy apelować o odpowiedzialność na poziomie społecznym i państwowym. Musimy się przeciwstawiać każdej formie wrogości wobec katolicyzmu, bo ta w ostatecznym rozrachunku prowadzi do niszczenia całej społeczności. Z drugiej strony wiara, posiadając silny czynnik dobra, taką społeczność buduje.

Kard. Gerhard Ludwig Müller urodził się 31 grudnia 1947 r. w Finten. Studiował na uniwersytetach w Moguncji, Monachium i Fryburgu. Rok przed święceniami kapłańskimi, w 1977 r. uzyskał doktorat z teologii napisany pod kierunkiem Karla Lehmana. Habilitował się w 1985 r. Od 1986 r. wykładał teologię dogmatyczną  na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. W 2002 r. papież Jan Paweł II mianował go biskupem Regensburga. Święceń biskupich udzielił mu arcybiskup Monachium kard. Friedrich Wetter. Jest doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 2007 r. został mianowany członkiem Kongregacji Nauki Wiary. 2 lipca 2012 r. papież Benedykt XVI mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary. Piastując ten urząd, jest jednocześnie przewodniczącym Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Komisji Teologicznej.