Sakra - zaproszenie z instrukcją obsługi

Sakra, biskup pomocniczy, sukcesja, do tego mitra, a nie infuła, i jeszcze stolica tytularna. Jak się w tym wszystkim połapać? - pytają ludzie, którzy doskonale rozróżniają między tweetem a fanpagem, a przecież - jakoś pogubieni w kościelnych zawiłościach - szczerze cieszą się, że mają nowego biskupa. By ułatwić głębsze przeżycie, warto kilka spraw doprecyzować i wyjaśnić.

Bp Turzyński ma stopień doktora habilitowanego z teologii. Specjalizuje się w dziedzinie badań nad pismami Ojców Kościoła, pisarzy chrześcijańskich z pierwszych wieków Kościoła. W naszej diecezji będzie biskupem pomocniczym. Z nominacji papieża Franciszka otrzymał stolicę biskupią Usula.

W Kościele istnieją trzy stopnie sakramentu święceń - diakonat, prezbiterat (święcenia księży) i biskupstwo. Ten ostatni stopień jest słusznie nazywany pełnią sakramentu święceń. Kodeks Prawa Kanonicznego w kanonie 378 określa, że biskupem może zostać ksiądz odznaczający się niezachwianą wiarą, dobrymi obyczajami, mający przynajmniej 35 lat życia i przynajmniej 5 lat kapłaństwa, posiadający doktorat lub przynajmniej licencjat z Pisma Świętego, teologii lub prawa kanonicznego, uzyskanego w instytucie studiów wyższych zatwierdzonym przez Stolicę Apostolską, lub posiadający prawdziwą biegłość w tych dyscyplinach.

Biskup pomocniczy to ten, który wspomaga w diecezji ordynariusza. Tak więc bp Turzyński, obok bp. Adama Odzimka, będzie najbliższym współpracownikiem bp. Tomasika.

W Kościele istnieje wielowiekowa tradycja, że każdy bez wyjątku biskup ma swoją diecezję. Biskupi pomocniczy otrzymują diecezję, która w przeszłości miała znaczenie w Kościele, a na skutek różnych dziejowych burz ją straciła. Usula leży w Afryce Północnej, niedaleko Kartaginy. To dziś tereny zdominowane przez islam, ale to obszar, który półtora tysiąca lat temu tętnił chrześcijańskim dynamizmem. Biskupem Kartaginy był św. Augustyn, duchowy mistrz bp. Turzyńskiego. Za Usulę bp Turzyński też jest odpowiedzialny. Ona będzie tą częścią Kościoła, za którą jej biskup będzie przede wszystkim się modlił, realizując swoje zadania duszpasterskie w diecezji, w której wspomaga ordynariusza.

Sakra to święcenia biskupie. Nominację nadaje papież, a święceń udziela biskup. W ten sposób zostaje zachowana sukcesja apostolska, czyli następstwo nadawania tego urzędu, poczynając nieprzerwanie od apostołów Jezusa Chrystusa przez ich następców. Sam moment święceń dokonuje się przez włożenie rąk przez głównego konsekratora, a potem przez biskupów obecnych na uroczystości. Po tym geście nowy biskup zostaje namaszczony olejem krzyżma świętego, otrzymuje księgę Ewangelii oraz insygnia biskupie - pastorał, mitrę i pierścień. Pastorał jest laską pasterską nawiązującą w swojej symbolice do funkcji pasterza dusz. Mitra jest nakryciem głowy, które wskazuje na najwyższą godność kapłańską. Pierścień natomiast jest znakiem zaślubin z tą częścią Kościoła, która została powierzona pieczy nowego biskupa.