To nie ta Esterka

Umowę w tej sprawie podpisali Adam Struzik, marszałek województwa, Rafał Rajkowski, członek Zarządu Województwa Mazowieckiego, i Adam Zieleziński, dyrektor Muzeum im. Jacka Malczewskiego, bo w tych kamienicach znajduje się część zbiorów placówki. A chodzi o kamienice Esterki i Gąski znajdujące się przy radomskim rynku. Obie pochodzą z przełomu XVI i XVII w., choć kamienica Esterki została zburzona przez Niemców w czasie II wojny światowej i odbudowana w latach 1954-1956.

Już sam czas ich budowy pokazuje, że nie mogło chodzić o Esterkę, faworytę króla Kazimierza Wielkiego. Fakt przypisania jej kamienicy może brać się stąd, że jeszcze w XIX w. istniała swoista moda, by w miastach lokowanych przez Kazimierza Wielkiego wskazywać na istnienie tzw. domów Esterki. Oprócz Radomia w naszej diecezji jest tak np. w Opocznie.

Natomiast dzielna Żydówka, radomska mieszczka, żyła 300 lat później - w okresie szwedzkiego potopu. I to z tego czasu zachowała się pełna uroku legenda. Gdy w lipcu 1656 r. w kamienicy rajcy Gąski zatrzymał się król szwedzki Karol Gustaw, jeden z jego rajtarów, na którym uroda Esterki zrobiła wrażenie, zaczął się do niej zalecać. Nie zachowywał się jednak jak dżentelmen, więc dziewczyna zdjęła uchwyt od wiadra i z jego pomocą zaczęła się bronić przed natrętem. Rajtar rzucił się do ucieczki przez rynek, a Esterka pobiegła za nim, okładając go swoją osobliwą bronią. Uciekinier schronił się w końcu pomiędzy dworzanami otaczającymi króla. Gdy Karol Gustaw dowiedział się, że jego rajtar znieważył cześć Esterki, wręczył jej kilka złotych talarów jako zadośćuczynienie. Miał też powiedzieć prorocze słowa, że jeśli w tym kraju nawet niewiasty są takie waleczne, to on tu długo zabawić nie zdoła.

  Kamienice Esterki (z lewej) i Gąski należą do najstarszych w Radomiu
ks. Zbigniew Niemirski /Foto Gość

Więcej o remontach w wydaniu papierowym "Gościa Radomskiego" nr 31 na 5 sierpnia.