Biskupowi Piotrowi życzymy Bożego błogosławieństwa i opieki Matki Kościoła, którą przyzywa w swym biskupim zawołaniu. Przypominamy także, że bp Turzyński jest wielkim znawcą i miłośnikiem św. Augustyna, Ojca Kościoła przełomu IV i V w. Po przypomnieniu biogramu Solenizanta, zamieszczamy garść złotych myśli i maksym św. Augustyna.

Bp Piotr Turzyński urodził się 28 września 1964 w Radomiu. Uczył się w IV LO im. T. Chałubińskiego. W latach 1982-1988 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu i Radomiu. Święcenia kapłańskie przyjął 28 maja 1988 r. Przez rok pracował jako wikariusz w Ostrowcu Świętokrzyskim. Potem studiował patrologię w Rzymie. W 1996 r. na Papieskim Uniwersytecie  Gregoriańskim otrzymał doktorat nauk teologicznych. Habilitował się w 2014 r. W latach 1995-2006 był ojcem duchownym w WSD w Radomiu, a następnie był tam wicerektorem i wykładowcą patrologii. W seminarium prowadził teatr klerycki. Był dyrektorem diecezjalnej rady ds. stałej formacji kapłanów oraz dyrektorem diecezjalnej rady ds. życia konsekrowanego. W 2008 r. objął funkcję przewodniczącego synodalnej komisji ds. kultury, mediów i nowej ewangelizacji. Jest cenionym rekolekcjonistą. Przygotowywał spotkania dla młodzieży z diecezji radomskiej pod nazwami Kuźnia Młodych, Apele Młodych i Diecezjalne Dni Młodzieży. Jest inicjatorem stowarzyszenia "Młyńska. Verum, Bonum, Pulchrum", organizującego Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej.

17 stycznia 2015 r. papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji radomskiej ze stolicą tytularną Usula. Święcenia biskupie otrzymał 28 lutego 2015 r. Jako dewizę biskupią przyjął słowa "Ecclesia Mater - Mater Ecclesiae" (Kościół Matka - Matka Kościoła).

A oto garść myśli św. Augustyna:

• Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie.
• Łzy są kroplami krwi duszy.
• Nasze pragnienia zawsze się modlą, choćby wargi milczały.
• Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu.
• Boże, daj mi siłę, abym mógł zrobić wszystko, czego ode mnie żądasz. A potem żądaj ode mnie, czego chcesz.
• Bóg jest bliżej nas, niż my siebie samych.
• Dokąd mogłem uciec od siebie samego?
• Czymże jest czas? Jeśli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeśli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem.
• Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą.
• Dwojako chybiamy w naszych stosunkach z ludźmi: gdy ich krzywdzimy i gdy im nie pomagamy, choć pomóc możemy.
• I chodzą ludzie podziwiać szczyty gór i wzdęte fale morza, i szerokie nurty rzek, i przestwór oceanu, i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.
• Jeżeli cię przestrasza praca, wspomnij na nagrodę.
• Lepiej uczyć się rzeczy pożytecznych niż podziwianych.
• Nadmiar dobroci nie szkodzi.
• Nie chodź na rynek, wejdź w siebie, we wnętrzu człowieka mieszka prawda.
• Nie ma takiego człowieka, który by nie kochał, ale cała rzecz w tym, co kocha.
• Pokora i wstyd po uczynionym grzechu daleko są milsze Bogu, niż pycha po spełnieniu dobrego uczynku.
• W wieczności Bożej istnieje tylko jedno: trwanie; w czasie istnieje tylko jedno: przemijanie.
• Życie rodziców jest księgą, którą czytują dzieci.
• Ziemia jest twoim okrętem, nie siedzibą.
• Małe rzeczy są naprawdę małe, ale być wiernym w małych rzeczach – to wielka rzecz.
• Nieszczerość jest wrogiem każdej przyjaźni.
• Ten, który cię stworzył wie również, co ma z tobą zrobić.
• Źródłem wszelkiego grzechu jest pycha.
• Miłość porusza się na dwóch nogach: jedną z nich jest miłość do Boga, drugą do ludzi. Rób wszystko, żebyś nie kuśtykał, ale biegnij na obu, aż do samego Boga.
• Dajcie mi modlące się matki, a uratuję świat.
• Im bardziej wątpiłem w Boga, tym bardziej opieszale Go szukałem.
• Nie mieczem, lecz krzyżem uczynił Chrystus ziemię sobie poddaną.
• Strumień łaski nie wspina się na wzgórza pychy, lecz spływa w doliny pokory.
• Rozumiej, abyś mógł wierzyć, wierz, abyś mógł rozumieć.
• Pracuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie ale ufaj tak, jakby wszystko zależało od Boga.
• Przyjacielowi chwalącemu i nieprzyjacielowi ganiącemu nie należy we wszystko wierzyć.
• Bóg miłuje nas takimi, jakimi będziemy, a nie takimi, jakimi jesteśmy.
• Złem jest złe używanie dobra.