Sama Miedzierza jako miejscowość wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1508 roku. Była własnością Jana i Adama Niemierzów i płaciła dziesięcinę proboszczowi w Końskich. Pierwsza, drewniana świątynia, stanęła około 400 lat temu, choć samodzielna parafia została erygowana dużo później.

- Obecny kościół pw. NMP Częstochowskiej, według projektu architekta Jarosława Wojciechowskiego z Warszawy, został zbudowany w latach 1907-1913 staraniem ks. Jana Kwietnia. Dedykował go w 1921 r. bp Paweł Kubicki. Kościół był restaurowany w 1974 roku staraniem ks. Jana Gajosa. Kościół jest w stylu neoromańskim, trójnawowy, zbudowany z kamienia, usytuowany w pobliżu dawnej świątyni, z której przeniesiono wyposażenie wnętrza - informuje ks. Michał Krawczyk, diecezjalny konserwator zabytków.

Na uroczystość 100. rocznicy dedykacji ks. Dariusz Maciejczyk, obecny proboszcz, zaprosił księży pochodzących z Miedzierzy. Dziękował im za udział i wyrażał wdzięczność, że jubileuszowej modlitwie przewodniczy ordynariusz.

- Świątynia jest naszym wspólnym domem, gdzie spotykamy się, by wyznać wiarę i odnaleźć siebie jako Kościół, żywą świątynię Boga. Dziś nasze serca wypełnia wdzięczność Bogu i ludziom - powiedziała przedstawicielka parafii.

Homilię wygłosił bp Marek. - Sto lat temu liturgia poświęcenia i otwarcia kościoła dla służby Bożej trochę się różniła od tego, co dzisiaj mamy okazję przeżyć. Ale tak naprawdę niosła, poprzez inne znaki, poprzez inne obrzędy te same tajemnice, które są przeżywane, kiedy jest święcony kościół.

Niech ta dzisiejsza uroczystość, niech słowa naszej modlitwy i słowa liturgii, niech ta Eucharystia, niech to, co będzie się wyrażało poprzez przeistoczenie i konsekrację, będzie tym wielkim orędziem Boga, które On kieruje do każdego z nas. On mówi: „Nie bój się! Ja napełniam twoje życie swoją mocą. A kiedy ono przychodzi, to moje życie, ono przemienia, umacnia. A ty nieś je każdego dnia, tak jak Maryja”. Tak jak w czasie modlitwy różańcowej przesuwamy kolejny paciorek za paciorkiem, tak niech się wypełnia nasza zgoda, aby się spełniało to, co Boże. Abyśmy potrafili tym żyć i o tym pamiętać. Abyśmy mieli to głębokie przekonanie, że Bóg nam to ofiarował, abyśmy zanieśli to innym - mówił ordynariusz.

Mówiąc o powstaniu parafii, ks. Krawczyk wyjaśnia: - W 1621 roku właścicielem Miedzierzy był Stanisław z Przeręba Przerębski, starosta opoczyński i radoszycki. Wybudował on kościół pw. św. Stanisława i św. Anny. Była to świątynia modrzewiowa. Ponieważ wcześniej Miedzierza pod względem kościelnym należała do parafii Radoszyce, dochodziło do sporów. Dlatego też Jan Wężyk, arcybiskup gnieźnieński, od 12 maja 1629 roku uczynił Miedzierzę filią parafii Radoszyce i nakazał sprawowanie duszpasterstwa tamtejszym wikariuszom. Bp Wojciech Stawowski, sufragan gnieźnieński, dokumentem wystawionym w Skrzynnie 10 września 1685 roku przekazał sprawowanie obowiązków duszpasterskich księżom reformatom z Kazanowa Koneckiego. W tym samym roku, 2 września dedykował kościół. Około 1740 roku Katarzyna z Przerębskich przekazała Miedzierzę na własność rodzinie Trypolskich, która rezydowała na Wołyniu. Samodzielna parafia została erygowana w 1846 roku, a pół wieku później rozpoczęła się budowa obecnego kościoła.