Wśród osób bezdomnych najwięcej było mężczyzn - 197. Były też 43 kobiety i 2 dzieci. 167 osób przebywało w placówkach, czyli schroniskach, noclegowniach, szpitalach bądź hostelu, a 75 - w miejscach niemieszkalnych.

Dla porównania - w 2017 roku podczas badania w Radomiu zliczono 262 osoby bezdomne, z czego 108 osób przebywało w placówkach dla bezdomnych.

Z bezdomnymi przebywającymi na terenie miasta przeprowadzone zostały ankiety zalecone przez ministerstwo. Wynika z nich, że są to głównie osoby w wieku od 41 do 60 lat, kobiety posiadają wykształcenie podstawowe, mężczyźni - zawodowe. 4 miały wykształcenie wyższe. Przyczyną bezdomności są najczęściej konflikty rodzinne oraz eksmisja i wymeldowanie z mieszkania. Kobiety nie mają domu dłużej niż 5 lat, a mężczyźni są bezdomni krócej niż 2 lata.

Uzyskane informacje posłużą do uwzględnienia problemu bezdomności w gminnych strategiach rozwiązywania problemów społecznych oraz przy podejmowaniu decyzji w zakresie działań związanych z polityką mieszkaniową czy też dotyczących liczby placówek udzielających schronienia osobom bezdomnym.

W przeprowadzenie badań na terenie Radomia zaangażowało się wiele instytucji: pracownicy socjalni i opiekunowie schroniska dla bezdomnych MOPS, streetworkerzy Caritas Diecezji Radomskiej oraz pracownicy domu dla bezdomnych kobiet i noclegowni dla kobiet i mężczyzn Caritas, funkcjonariusze Straży Miejskiej, policji, grupa Przyjaciele Bezdomnych, którą założył ks. Daniel Glibowski, pracownicy socjalni radomskich szpitali oraz hostelu dla bezdomnych Fundacji "Chrześcijańska Droga Życia".

Gminnym koordynatorem badania jest Elżbieta Kocon, kierownik schroniska dla bezdomnych MOPS.