Aktu beatyfikacji dokonał św. Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.

"Jeśli dzisiaj radujemy się z beatyfikacji stu ośmiu męczenników duchownych i świeckich, to przede wszystkim dlatego, że są oni świadectwem zwycięstwa Chrystusa - darem przywracającym nadzieję. Gdy bowiem dokonujemy tego uroczystego aktu, niejako odżywa w nas wiara, że bez względu na okoliczności, we wszystkim możemy odnieść pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował (por. Rz 8,37). Błogosławieni męczennicy wołają do naszych serc: Uwierzcie, że Bóg jest miłością! Uwierzcie na dobre i na złe! Obudźcie w sobie nadzieję! Niech ta nadzieja wyda w was owoc wierności Bogu we wszelkiej próbie!" - mówił papież w homilii podczas Mszy św. beatyfikacyjnej.

Bł. ks. Kazimierz Grelewski

Urodził się 20 stycznia 1907 r. w Dwikozach. Brat bł. Stefana Grelewskiego. Sakrament chrztu przyjął w Górach Wysokich. Uczył się w Górach Wysokich i w Sandomierzu. W latach 1923-1929 w seminarium duchownym w Sandomierzu. Wyświęcony 4 sierpnia 1929 r. w klasztorze Sióstr bernardynek w Świętej Katarzynie w Górach Świętokrzyskich. Prefekt szkół radomskich, aktywny w diecezjalnym Kole Księży Prefektów. W czasie wojny działał w tajnym nauczaniu i był aktywny w pracy charytatywnej.

Aresztowany 24 stycznia 1941 r., torturowany w siedzibie Gestapo. Po przejściowym obozie w Skarżysku-Kamiennej przewieziony do Auschwitz, a stamtąd do Dachau. Był popularnym spowiednikiem więźniów. Dla swoich prześladowców miał słowa przebaczenia. Powieszony w obozie 9 stycznia 1942 roku.

Bł. ks. Stefan Grelewski

Urodził się 3 lipca 1898 r. w Dwikozach, ochrzczony w Górach Wysokich, do których należały wtedy Dwikozy. Uczył się w Górach Wysokich, Sandomierzu i Janowie Lubelskim. Od 1916 r. alumn sandomierskiego seminarium duchownego. W 1919 r. jako kleryk posłany na Katolicki Uniwersytet Lubelski. W latach 1920-1921 działał na Śląsku w związku z plebiscytem. 12 października 1921 r. w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1922-1924 studiował w Strassburgu otrzymując stopień doktora prawa kanonicznego. W czasie studiów wyjeżdżał do Francji z pomocą duszpasterską dla pracujących tam Polaków. W latach 1925-1928 był generalnym sekretarzem Związku Robotników Chrześcijańskich w Radomiu. Założył dwutygodnik Związku "Hasło" (1927-1931). Organizował pracę Związku na terenie diecezji sandomierskiej, w tym również w Ostrowcu. Troszczył się o bezrobotnych. W latach 1928-1939 prefekt szkół radomskich. Działał w "Caritas", pisywał do pism katolickich. W 1929 i 1930 r. wydał dwa tomy "Rocznika Diecezji Sandomierskiej". Założył i redagował pismo "Prawda Katolicka" (1930-1935). Był prezesem Związku Inteligencji Polskiej w Radomiu. Był współorganizatorem I Kongresu Eucharystycznego Diecezji Sandomierskiej w 1932 r. Pisał książki o wyznaniach religijnych na terenie Polski. Tłumaczył z języka niemieckiego książki religijne. W czasie wojny działał w tajnym nauczaniu. W 1940 r. został rektorem kościoła Św. Trójcy w Radomiu.

Po drugim aresztowaniu 24 stycznia 1941 r. torturowany w siedzibie Gestapo w Radomiu, przewieziony do tymczasowego obozu w Skarżysku-Kamiennej, potem do Auschwitz i do Dachau. Tam zmarł z głodu i wycieńczenia 9 maja 1941 roku w szpitalu obozowym

Bł. ks. Franciszek Rosłaniec

Urodzony w Wyśmierzycach dnia 19 grudnia 1889 r. Uczył się w Wyśmierzycach i w Radomiu. W latach 1905-1911 formował się w Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W latach 1911-1915 studiował na Uniwersytecie Gregoriańskim (Rzym), a w latach 1915-1918 w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Tam wyświęcony na kapłana 6 czerwca 1914 r.

W latach 1920-1939 profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Wybitny biblista, rekolekcjonista i spowiednik.

Od 12 listopada 1939 r. więziony w Warszawie, od 2 maja 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, a od 14 grudnia 1940 r. w Dachau. Zagazowany spalinami samochodowymi w okolicach Linzu w październiku 1942 roku.

Bł. ks. Bolesław Strzelecki

Urodzony 10 czerwca 1896 r. w Poniemuniu na Suwalszczyźnie, wychowany w Kuźni parafia Jastrząb (diecezja radomska). Ukończył Seminarium Duchowne w Sandomierzu, wyświęcony 21 grudnia 1918 r. w kaplicy seminaryjnej. Był diakonem, potem wikariuszem w parafii św. Michała w Ostrowcu. W latach 1919-1923 studiował w Uniwersytecie Warszawskim, uzyskał doktorat prawa kanonicznego. Prefekt szkół radomskich i wizytator nauki religii, spowiednik sióstr zakonnych. Aktywny w pracy charytatywnej i społecznej. W latach 1935-1940 rektor kościoła Świętej Trójcy w Radomiu. Od 1940 r. proboszcz parafii NSJ w Radomiu. Ofiarny w pomaganiu biednym i więźniom.

Aresztowany 7 stycznia 1941 r. Z radomskiego więzienia przewieziony do Auschwitz 5 kwietnia 1941 r. W obozie żebrał o chleb dla swoich parafian tam przebywających. Zmarł z wycieńczenia 2 maja 1941 roku.

Bł. ks. Kazimierz Sykulski

Urodził się 29 grudnia 1882 r. w Końskich (woj. świętokrzyskie). Tam też rozpoczął edukację, którą kontynuował w progimnazjum w Sandomierzu (1896-1899). Do kapłaństwa przygotowywał się w Sandomierskim Seminarium Duchownym (1899-1905). Wyświęcony w katedrze sandomierskiej 2 lipca 1905 r.

W latach 1908-1911 studiował w Akademii Duchownej w Petersburgu. Uzyskał stopień naukowy kandydata św. teologii. W 1911 r. pełnił funkcję wikariusza w katedrze i kapelana więzienia w Sandomierzu. W latach 1911-1912 był duszpasterzem w Słupi Nadbrzeżnej, a następnie był proboszczem w Skarżysku-Kamiennej (św. Józefa), Policznej, Radomiu (Opieki NMP - obecna katedra) i Końskich.

Podczas wojny bolszewickiej był kapelanem wojskowym. Poseł na Sejm Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej. Wizytator katechetyczny szkół powszechnych. Kanonik, potem prałat dziekan kapituły opatowskiej. Gorliwy duszpasterz, działacz charytatywny i społeczny. Pełnił szereg funkcji w diecezji, jak sędzia sądu biskupiego, proboszcz i konsultor.

Aresztowany trzeci raz 1 października 1941 r., więziony w Radomiu, potem w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Tam rozstrzelany 11 grudnia 1941 roku.