Błogosławiony ks. Bolesław Strzelecki 80 lat temu, 7 stycznia 1941 r. został aresztowany przez Niemców. Doszło do tego na ziemi, która dziś karmi głodnych i pomaga opiekować się chorymi fizycznie i psychicznie. Caritas Diecezji Radomskiej pamięta o swoim patronie. W rocznicę jego aresztowania w kaplicy znajdującej się w prowadzonej przez Caritas świetlicy Akademii Młodych sprawowana była Msza św., której przewodniczył ks. Robert Kowalski, dyrektor CDR, a współcelebransem był ks. Damian Drabikowski, wicedyrektor CDR .

– Kiedy zapatrujemy się na apostolską gorliwość bł. Bolesława, należy zdać sobie sprawę, że w życiu każdej, każdego z nas, nie ma takiego miejsca, takich okoliczności, w których moglibyśmy powiedzieć, że tu i teraz jesteśmy zwolnieni z wierności Ewangelii. I okazuje się, że szukamy Boga, szukamy Go po stronie dobra i miłości. Po stronie, gdzie kiedyś stał bł. Bolesław i karmił głodnych, a dziś stoi człowiek, który w wyciągniętą dłoń wkłada chleb, paczkę żywnościową, wypożycza łóżko, balkonik... – mówił w homilii ks. Kowalski.

Caritas Diecezji Radomskiej szczególnie pielęgnuje pamięć o błogosławionym m.in. poprzez dzieła charytatywne – przy ul. Kościelnej na Glinicach znajduje się „Dom Chleba” im. bł. ks. Bolesława Strzeleckiego, są tam też pamiątki po ks. Strzeleckim – dar jego siostrzenicy Aleksandry Kobzy. Ona również uczestniczyła we Mszy św. sprawowanej w rocznicę aresztowania bł. ks. Strzeleckiego.

– Bardzo dziękujemy Aleksandrze Kobzie za to, że jest z nami. Za jej pamięć i przekazanie ważnych wspomnień rodzinnych o swoim wuju – mówi Anna Lis, sekretarz radomskiej Caritas.

Ksiądz Bolesław Strzelecki urodził się 10 czerwca 1896 r. w Poniemuniu na Suwalszczyźnie, a wychowywał się w Kuźni w parafii Jastrząb (diecezja radomska). Ukończył Seminarium Duchowne w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1918 roku.

Był wikariuszem w parafii pw. św. Michała w Ostrowcu. W latach 1919–1923 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskał doktorat prawa kanonicznego.

Zapisał się w pamięci ówczesnych jako niezwykle ofiarny duszpasterz, wychowawca młodzieży, opiekun głodnych i ubogich. Nazywano go „świętym Franciszkiem z Radomia”. Był proboszczem parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu na Glinicach, kapelanem pułku piechoty, więźniów i harcerzy, prefektem w Szkole Handlowej (obecnie Zespół Szkół Ekonomicznych).

Wsławił się postawą patriotyczną oraz dziełami miłosierdzia. Aresztowano go 7 stycznia 1941 roku. Z radomskiego więzienia przewieziony został do obozu w Oświęcimiu 5 kwietnia 1941 roku. W obozie żebrał o chleb dla przebywających tam swoich parafian. Zmarł z powodu wycieńczenia. Beatyfikowany w gronie 108 męczenników przez Jana Pawła II 13 czerwca 1999 roku.