Już 22 czerwca w radomskim skansenie zostanie otwarty nowoczesny amfiteatr. Realizacja tego projektu pozwoliła na poszerzenie muzeum o tereny do tej pory niedostępne.
W Muzeum Wsi Radomskiej dobiegła końca realizacja projektu „Zdarzyło się kiedyś nad wodą. Trasa turystyczna w radomskim skansenie”. W jego ramach powstał amfiteatr wraz z zapleczem wystawienniczym, pracownia konserwatorska z magazynami, dwa młyny (jeden na koło wodne, drugi na turbinę), tartak oraz cała zagroda z Solca.
– Największe zainteresowanie budzi amfiteatr. Różnie można go oceniać. Niektórzy twierdzą, że jest niezbędny w muzeach na wolnym powietrzu, by nasze przedsięwzięcia mogły być realizowane również na dużej pięknej scenie. I taki też amfiteatr u nas powstał tuż przy dolinie rzeki. Jest zadaszony, przewidziany na prawie 400 miejsc siedzących, do tego jest wyposażony w profesjonalny nowoczesny sprzęt nagłośnieniowo-oświetleniowy. 22 czerwca będziemy otwierać nasz projekt, wtedy też będzie inauguracja przedsięwzięć artystycznych w naszym amfiteatrze. Otwarcie będzie w sobótki świętojańskie, więc oprócz występów zespołów i kapel będą też obrzędy sobótkowe – wyjaśnia Ilona Jaroszek, dyrektor radomskiego skansenu.
Nowe kierunkowskazy pomogą sprawnie poruszać się po skansenie
Marta Deka /GN
Projekt obejmował też system identyfikacji wizualnej marki muzeum, które ma nowe logo. W ostatnich tygodniach na terenie skansenu pojawiło się nowe oznakowanie wraz z kierunkowskazami. Pomoże to turystom bez trudu odnaleźć interesujące ich obiekty.
– Mam nadzieję, że ten projekt jeszcze bardziej uatrakcyjni nasze muzeum, że jeszcze chętniej ludzie będą chcieli nas odwiedzać. Jego realizacja pozwoliła na poszerzenie muzeum o tereny, na które do tej pory nie było wstępu. W tej chwili powstała tam nowa ścieżka turystyczna. Myślę, że dla wielu będzie to atrakcja – mówi pani Ilona.
Projekt, któremu towarzyszyło hasło „Niezwykła codzienność”, realizowany był w latach 2007-2013 w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego. Całość pochłonęła około 20 milionów złotych. Połowa kwoty pochodziła z Europejskiego Funduszu Rozwoju, a druga została pokryta przez Samorząd Województwa Mazowieckiego.