Z racji na istniejące do dziś na cmentarzu najstarsze nagrobki, które postawiono w XIX w. oraz na początku XX w., nekropolia w Odechowie pod Radomiem została wpisana do rejestru zabytków.
O wiele starszą dokumentację ma parafialna kancelaria. Księgi metrykalne urodzonych sięgają 1664 r., listy zaślubionych to rok 1794, a księgi zmarłych rozpoczynają się w 1813 roku.
Parafia początkami sięga pierwszej poł. XIII w. Wówczas wieś Odechów była wzmiankowana jako własność kapituły sandomierskiej. Co więcej, powstało tu miasto lokowane przywilejem króla Zygmunta I Starego. Miejscowość straciła potem prawa miejskie w przegranej konkurencji z nieodległym Skaryszewem.
Parafię w Odechowe na przełomie XIV i XV w. utworzył Mikołaj Trąba, arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, który był kandydatem na papieża. Murowany kościół ufundował Jan Długosz, nasz wielki historyk. Świątynia została rozbudowana na początku XX w. staraniem ks. Józefa Matulewicza. Uroczyście konsekrował ją w 1921 r. bp Paweł Kubicki.
W dzieje tej parafii wpisuje się cmentarz ulokowany za Odechowem. Najstarsze zachowane nagrobki postawiono w XIX w., a te zabytkowe to groby już sprzed 1950 r. Na cmentarzu jest ich bardzo dużo. Mają różne architektoniczne formy: krzyż na cokole, płyta nagrobna, kolumna na cokole, stella, obelisk na cokole, krzyż na skałkach czy pień drzewa. Nagrobki zostały wykonane głównie z piaskowca. Na zachowanych napisach można odczytać, czyje to groby: ks. Krukowski, Jan Mulik, Eleonora i Wacław Wójciccy. Pomniki nagrobne upamiętniają m.in. właścicieli ziemskich, urzędników oraz księży odechowskich.