O pokój i przeciw wojnie, także tej w kawałkach

W tym roku szczególną intencją było błaganie o pokój na świecie, szczególnie w sytuacji, gdy - jak mówi papież Franciszek - mamy wojnę w kawałkach, co dotyczy Bliskiego Wschodu, jak też innych miejsc na świecie.

Inicjatywa trwa od 9 lat. 28 września, w rocznicę beatyfikacji bł. ks. Michała Sopoćki, spowiednika św. s. Faustyny Kowalskiej, wierni spotykają się na skrzyżowaniach i ulicach, by wspólnie odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia.

Akcji, w którą się także włącza, błogosławi Ojciec Święty. Papież życzy, aby owocem modlitwy był pokój w sercach ludzi, pomyślność rodzin i obfity wzrost zasiewu Chrystusowej Ewangelii miłości w Polsce, w Europie i na wszystkich kontynentach.

Michał Sopoćko urodził się 1 listopada 1888 r. w Nowosadach na Wileńszczyźnie w ubogiej rodzinie szlacheckiej, pielęgnującej żywe tradycje patriotyczne i głęboką religijność. 15 czerwca 1914 r. przyjął święcenia kapłańskie. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym. W 1919 r. ks. Sopoćko, wciąż jako kapelan wojskowy, rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a potem na Wyższym Instytucie Pedagogicznym.

W 1924 roku powrócił do diecezji wileńskiej. Był ojcem duchownym i wykładowcą w Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Po 1932 r. poświęcił się głównie pracy naukowej. Habilitował się w 1934 r. na Uniwersytecie Warszawskim. Pozostawił po sobie liczne publikacje.

Od 1932 r. był spowiednikiem sióstr ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W maju 1933 r. został spowiednikiem s. Faustyny Kowalskiej. Był inspiratorem powstania „Dzienniczka”, a sam stał się czcicielem Bożego Miłosierdzia i stworzył podstawy teologiczne dla tego kultu.

Podczas II wojny światowej ukrywał się w okolicach Wilna. Od 1944 r., gdy Seminarium Duchowne w Wilnie wznowiło działalność, wykładał w nim aż do jego zamknięcia przez władze radzieckie. Ponieważ groziło mu aresztowanie, wyjechał w 1947 r. do Białegostoku, gdzie w seminarium wykładał pedagogikę, katechetykę, homiletykę, teologię pastoralną i ascetyczną. Uczył też języków łacińskiego i rosyjskiego. Ks. Sopoćko prowadził intensywną akcję trzeźwościową.

W 1962 r. przeszedł na emeryturę, ale do końca swoich dni uczestniczył aktywnie w życiu diecezji, pracował naukowo i publikował. Zmarł w domu sióstr misjonarek przy ul. Poleskiej 15 lutego 1975 r. Został pochowany na cmentarzu w Białymstoku. 30 listopada 1988 r. dokonano ekshumacji jego doczesnych szczątków, aby je przenieść do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku. 28 września 2008 r. w tym właśnie sanktuarium odbyła się uroczysta beatyfikacja.

  Publiczna modlitwa jest świadectwem wiary
ks. Zbigniew Niemirski /Foto Gość