Kapłan i zakonnik odszedł w 89. roku życia, 64. kapłaństwa, i 71. powołania zakonnego.
Był znanym i cenionym katechetą i duszpasterzem akademickim, mocno zaangażowanym i więzionym za działalność opozycyjną w PRL.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w radomskiej katedrze w poniedziałek 23 września o 12.00.
Urodził się 2 listopada 1930 r. w Lublinie. Jego ojciec Ignacy był profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, posłem na Sejm RP i współtwórcą polskiej konstytucji z 1935 r., zaś stryj, generał Walerian Czuma, organizatorem i dowódcą obrony Warszawy w 1939 r. Matka Lubow była pianistką.
Ukończył I LO w Lublinie i w 1948 wstąpił do zakonu jezuitów. Studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego i teologię na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Warszawie. Pomimo gróźb ze strony UB święcenia kapłańskie otrzymał 30 października 1955 roku w Lublinie.
Po święceniach kontynuował przez rok studia teologiczne w Warszawie. W latach 1957-1959 był katechetą i duszpasterzem akademickim w parafii NSJ w Łodzi. W 1958 r. ukarano go grzywną za organizowanie "nielegalnych" obozów studenckich na Podhalu. Następnie był katechetą i duszpasterzem akademickim w parafii Świętego Krzyża w Gdańsku (1961-1963).
W latach 1963-1971 był duszpasterzem akademickim ówczesnej diecezji lubelskiej, rektorem kościoła akademickiego KUL, jak również przełożonym wspólnoty jezuitów na KUL (1968-71). Za zorganizowanie nielegalnego zgromadzenia w ramach obchodów Millenium stanął przed kolegium.
Uroczystą profesję zakonną złożył 2 lutego 1970 r. w Lublinie. W tym samym roku został aresztowany i przewieziony do więzienia na Rakowieckiej w Warszawie. Oskarżono go o przynależność do niepodległościowej organizacji "Ruch". Z braku dowodów winy 9 stycznia 1971 r. został wypuszczony na wolność.
Potem przez kolejny rok pełnił posługę w kościele jezuitów w Kaliszu, a w latach 1972-1973 był duszpasterzem akademickim w parafii św. Andrzeja Boboli w Szczecinie. Władze komunistyczne domagały się od kolejnych biskupów usunięcia o. Czumy z funkcji duszpasterza akademickiego. W 1978 r. zakonnik został wysłany do Rzymu na roczne studium duchowości. Po powrocie do kraju został zmuszony przez władze do opuszczenia Szczecina.
Od sierpnia 1979 r. o. Hubert związany był z kościołem pw. Świętej Trójcy w Radomiu jako duszpasterz młodzieży, kapelan więzienny, duszpasterz ludzi pracy oraz kapelan "Solidarności". Przez wiele lat prowadził audycje dla młodzieży w diecezjalnym radiu Plus Radom oraz współpracował z Telefonem Zaufania. Był członkiem redakcji "AVE Pisma Diecezji Radomskiej".
W latach 1980-1989 współpracował z "Solidarnością", a w 1989 r. organizował Komitet Obywatelski Ziemi Radomskiej. W 2003 r. został honorowym członkiem NSZZ "Solidarność". Był również członkiem Rady Programowej "Tygodnika Solidarność".
W 2008 r. Rada Miasta Szczecina nadała Ojcu Hubertowi Czumie tytuł Honorowego Obywatela. Został także Honorowym Obywatelem Radomia (31 sierpnia 2015 r.) oraz Honorowym Obywatelem Lublina (12 kwietnia 2016 r.). Odznaczony został również Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006 r.) oraz medalem Pro Memoria (2007 r.).
W 2017 r., ze względu na pogarszający się stan zdrowia, został przeniesiony do infirmerii w Kolegium Jezuitów w Warszawie. Katolicki Uniwersytet Lubelski uhonorował go w 2018 roku Medalem Jubileuszowym z okazji 100. rocznicy istnienia uczelni.
Dnia 17 września 2019 roku o. Czuma trafił do szpitala, gdzie przeszedł operację. Mimo starań lekarzy, odszedł do Pana dnia 19 września 2019 roku.