W związku z osiągnięciem emerytalnego wieku 75 lat papież Franciszek przyjął rezygnację bp. Henryka Tomasika z urzędu ordynariusza diecezji radomskiej, a nowym ordynariuszem mianował dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji warszawsko-praskiej.
To druga zamiana bp. Solarczyka za bp. Tomasika. Pierwsza dokonała się w październiku 2016 roku. Wówczas, decyzją Konferencji Episkopatu Polski, bp Solarczyk został nowym przewodniczącym Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży KEP. Zastąpił na tym stanowisku bp. Henryka Tomasika, który w strukturach Episkopatu Polski związany był z tą funkcją od roku 1995.
Bp Marek Solarczyk urodził się 13 kwietnia 1967 roku w Wołominie, w rodzinie robotniczej Henryka Solarczyka i Marianny Solarczyk z domu Kruk. Dzieciństwo spędził w domu rodzinnym w Duczkach koło Wołomina (par. MB Nieustającej Pomocy). W latach 1973–1981 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Duczkach, a następnie do Technikum Samochodowego im. Czesława Orłowskiego w Warszawie. Szkołę średnią ukończył w 1986 roku egzaminem dojrzałości oraz egzaminem z przygotowania zawodowego uzyskując tytuł technika.
W tym samym roku wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie, przygotowującego kandydatów do kapłaństwa w Archidiecezji Warszawskiej. Studia zakończył obroną pracy magisterskiej pt. „Działalność społeczno-polityczna ks. Adama Wyrębowskiego w latach 1909–1927”, napisanej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie pod kierunkiem ks. dr. Andrzeja Gałki. Pod koniec formacji seminaryjnej, wskutek reorganizacji struktur Kościoła w Polsce, został inkardynowany do diecezji warszawsko-praskiej. Należy do pierwszego rocznika kapłanów, który 28 maja 1992 roku przyjął święcenia w katedrze św. Floriana w Warszawie.
Po święceniach kapłańskich, decyzją władz diecezjalnych, w czerwcu 1992 roku został skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w parafii św. Feliksa z Kantalicjo w Warszawie-Marysinie Wawerskim. W czerwcu 1993 roku został przeniesiony na wikariat w parafii katedralnej. Funkcję tę pełnił do 2003 roku. Przez kolejne dwa lata pracował w tej parafii jako rezydent. 22 czerwca 2005 roku został mianowany wicerektorem Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej w Warszawie-Tarchominie. 26 czerwca 2009 roku został mianowany proboszczem parafii katedralnej pod wezwaniem św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie.
Równolegle z pracą duszpasterską prowadził pracę naukową. W maju 1999 roku obronił doktorat na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie na podstawie pracy pt. „Udział duchownych katolickich w pracach Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej pierwszej kadencji w latach 1922–1927”, napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Ludwika Królika. Jest autorem ponad 20 artykułów naukowych, współautorem kilku opracowań o tematyce społeczno-historycznej i autorem książki o duchownych w parlamencie II Rzeczpospolitej.
Jako wikariusz, wicerektor seminarium i proboszcz parafii katedralnej był nieprzerwanie nauczycielem religii w Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława IV przy ul. Jagiellońskiej w Warszawie. Z polecenia władz diecezjalnych pełnił funkcję rzecznika prasowego Kurii Biskupiej i korespondenta Katolickiej Agencji Informacyjnej w latach 1993-1996. W październiku 1996 roku został mianowany ceremoniarzem katedralnym. Przygotowywał i odpowiadał za liturgię podczas wielu uroczystości kościelnych o charakterze diecezjalnym i ogólnowarszawskim. Wśród nich była liturgia Słowa, której w czerwcu 1999 roku przed katedrą św. Floriana przewodniczył św. Jan Paweł II. Podczas prac I Synodu Diecezjalnego przewodniczył Komisji Liturgicznej.
Prowadził wykłady z historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej i w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego. Współpracował w zakresie dydaktycznym i badawczym z Wyższą Szkołą Humanistyczną w Pułtusku, Wydziałem Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Ośrodkiem Studiów Wschodnich na Uniwersytecie Warszawskim, z Archiwum Miasta Stołecznego Warszawy, Komisją Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu i innymi instytucjami odpowiadającymi za pielęgnowanie dziedzictwa przeszłości. Od 1999 roku jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego. Organizował i prowadził spotkania, wykłady i odczyty dotyczące historii Kościoła i warszawskiej Pragi.
Uczestniczył w pracach wielu struktur: odpowiadał za zorganizowanie Diecezjalnego Archiwum Akt Starych, od stycznia 2007 roku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Historycznej Metropolii Warszawskiej do zbadania zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej dotyczącej osób duchownych. Był członkiem diecezjalnej Komisji ds. Sztuki i Budownictwa Kościelnego, Komisji ds. Studiów oraz przewodniczącym Zespołu ds. Duszpasterstwa Ogólnego. Od grudnia 2006 roku był kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Warszawsko-Praskiej, a obecnie, jako biskup pomocniczy pełni funkcję prepozyta kapituły katedralnej.
Święcenia biskupie przyjął dnia 19 listopada 2011 roku podczas Mszy św. sprawowanej w katedrze Warszawsko-Praskiej. Głównym konsekratorem był abp Henryk Hoser SAC, biskup Warszawsko-Praski, a współkonsekratorami poprzedni biskupi warszawsko-prascy: abp Sławoj Leszek Głódź i bp Kazimierz Romaniuk.
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski bp Solarczyk pełni szereg funkcji: przewodniczącego Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży i delegata KEP ds. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, członka Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Ewangelicko Augsburską, członka Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, delegata KEP ds. działalności w Polsce „Kirche in Not”, delegata KEP ds. Powołań, przewodniczącego Rady Nadzorczej Fundacji „Opoka”, przewodniczącego Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań, a w latach 2013-2016 Krajowego Asystenta Akcji Katolickiej w Polsce.
Bp Marek Solarczyk przewodniczył Mszy św. kaplicy radomskiego seminarium 12 listopada 2018 roku podczas dni duszpasterskich. Debatowano wówczas o duszpasterstwie młodzieży.