W tym roku piknik w ramach centralnych obchodów Święta Polskiej Niezapominajki w Leśnym Ośrodku Edukacyjnym w Jedlni-Letnisku ze względu na pandemię nie odbył się, ale leśnicy pamiętali o Niezapominajce i zachęcają do propagowania święta wzajemnej życzliwości i poszanowania przyrody.

W przeddzień święta, 14 maja, zachowując tradycję, symbolicznie, leśnicy z RDLP w Radomiu i nadleśnictw Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Puszcza Kozienicka”: Radom, Kozienice i Zwoleń wraz z samorządem Gminy Jedlnia-Letnisko i przedstawicielami Niepublicznego Przedszkola „Niezapominajka” w Radomiu złożyli kwiaty przed tablicą poświęconą redaktorowi Andrzejowi Zalewskiemu, pomysłodawcy Święta Polskiej Niezapominajki. Od 2012 roku A. Zalewski jest patronem tego ośrodka. Redaktor wielokrotnie odwiedzał Puszczę Kozienicką oczarowany jej przyrodą, a w szczególności lasami, zachęcał też radiosłuchaczy do odwiedzania tego regionu.

Centralne obchody Święta Polskiej Niezapominajki odbywały się co roku w Leśnym Ośrodku Edukacyjnym w Jedlni-Letnisku na terenie Nadleśnictwa Radom, który stawał się wtedy stolicą uwielbienia rodzimej przyrody i wzajemnej życzliwości. Tradycją stał się piknik w Ośrodku Lasów Państwowych położonym w centrum Puszczy Kozienickiej.

  Obok tablicy pamiątkowej leśnicy z RDLP w Radomiu i nadleśnictw Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Puszcza Kozienicka” z samorządem Gminy Jedlnia-Letnisko i przedstawicielami Przedszkola „Niezapominajka”.
Hubert Ogar

Andrzej Zalewski (1924–2011) był niestrudzonym propagatorem idei poszanowania przyrody, zwłaszcza lasów, a także pomysłodawcą i organizatorem Święta Polskiej Niezapominajki. Był dziennikarzem radiowym, a z wykształcenia magistrem inżynierem rolnikiem. Tematyka bliska naturze towarzyszyła mu zawsze – w radiu i telewizji od lat 50-tych XX w. tworzył programy o tematyce wiejskiej, rolniczej, ekologicznej i meteorologicznej. Od 1990 do czerwca 2011 prowadził Ekoradio nadawane na antenie Programu I Polskiego Radia – codzienne felietony radiowe, połączone z przedstawieniem prognozy pogody, będące jego autorskim pomysłem. Radiowa Jedynka do dziś patronuje obchodom Święta Polskiej Niezapominajki.

Pewnego dnia redaktor Andrzej Zalewski prowadząc audycję zauważył, że warto się zainspirować tradycją innych krajów i Polacy także powinni mieć swojego kwiatka o symbolicznym znaczeniu, tak jak Holendrzy mają tulipany, Anglicy hiacynty, Francuzi narcyza, a Tyrolczycy szarotkę. – Zauważył, że w Polsce rośnie dużo niezapominajek, bo mamy środowisko przyrodnicze w bardzo dobrym stanie i doszedł do wniosku, że ten kwiatek będzie symbolem święta jednoczącego ludzi pod hasłem wzajemnej życzliwości i dowodem uwielbienia rodzimej przyrody.

Jednocześnie prowadząc pewnego razu audycję radiową w Walentynki stwierdził, że w Polsce luty to mało miłosny miesiąc. Czasem zakochanych jest przecież maj, gdy wszystko kwitnie. I tak w 2001 roku zrodziła się idea zapoczątkowania tego majowego święta, w której realizację włączyli się leśnicy – mówi Edyta Nowicka, kierownik Zespołu ds. Promocji i Mediów.

Niezapominajka, jako roślina, jest niepozorna i wszędobylska, ale w kulturze wielu narodów to kwiaty pamięci. Kartki z motywem niezapominajek były niegdyś bardzo popularne.

Rośliny te rosną wszędzie – od dalekiej północy aż po Nową Zelandię. Do tej pory oznaczono ich prawie 100 gatunków z podślemienia Myosotidinae, z rodzaju niezapominajka, z czego 13 w Polsce. Najpospolitsze w naszym kraju są: błotna (najczęstsza, wilgotne łąki, brzegi strumieni, wilgotne lasy), leśna (częsta w górach, a na nizinach w miejscach wilgotnych, w żyznych lasach) i polna.

Niezapominajka zwana jest w Polsce niezabudką.

Z końcem XIX w., z nastaniem ery pocztówek, błękitny kwiatek zaczął być coraz bardziej popularny jako ilustracja do przesyłanych pocztą życzeń. To sposób na przypomnienie ukochanej osobie o swoim istnieniu i uczuciu do niej, na przesłanie życzeń.

Leśnicy zachęcają do posadzenia niezabudek w naszych ogródkach, najlepiej na przydomowej łące kwietnej czy ziołowym zakątku, co jest bliskie idei Święta Polskiej Niezapominajki, aby chronić przyrodę i rozprzestrzeniać życzliwość do przyrody, i ludzi, zaczynając od swojego otoczenia i codzienności.