Eucharystii, którą poprzedziła modlitwa Koronką do Bożego Miłosierdzia, przewodniczył ks. prał. Marek Fituch, kanclerz Kurii Diecezjalnej w Radomiu.

- Rocznica śmierci matki Kazimiery Gruszczyńskiej to wyjątkowy dzień dziękczynienia za to, że Pan Bóg coraz wyraźniej ukazuje postać założycielki naszego zgromadzenia, jako przykład do naśladowania - mówi s. Lucyna Czermińska ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, postulatorka procesu na poziomie diecezjalnym.

Siostra Lucyna zachęca do lektury książki o. prof. Zdzisława Kijasa "Z ciemności do światła. Kazimiera Gruszczyńska wobec cierpienia". Książka ukazała się ostatnio w formie audiobooka. - Jest to książka dla każdego, ale w szczególności dedykujemy ją ludziom, którzy zostali doświadczeni cierpieniem w jakiejkolwiek formie by ono było – wyjaśnia.

Kazimiera Gruszczyńska urodziła się 31 grudnia 1848 roku w Kozienicach. W dzieciństwie przeżyła trudne doświadczenia związane ze śmiercią rodzeństwa, a w młodości ze śmiercią matki. Sprawiły one, że już w młodym wieku odznaczała się dojrzałością. Od najmłodszych lat pragnęła swoje życie poświęcić Bogu, o czym świadczy fakt, że mając 10 lat złożyła prywatny ślub czystości, który ponowiła uroczyście w wieku dwudziestu lat w kościele pw. Świętego Krzyża w Kozienicach.

Jako młoda dziewczyna katechizowała ubogie dzieci, pomagała potrzebującym, odwiedzała chorych, posługiwała w kościele parafialnym. W czerwcu 1875 roku  udała się do Zakroczymia, do znanego spowiednika o. Honorata Koźmińskiego. Pod jego kierunkiem odbyła tygodniowe rekolekcje na podstawie Ćwiczeń Duchownych św. Ignacego Loyoli. Był to moment przełomowy w jej życiu. Po odbyciu rekolekcji przyłączyła się do grupy kobiet będącej zalążkiem ukrytego Zgromadzenia Posłanniczek Serca Jezusowego, założonego przez o. Koźmińskiego i rozpoczęła formację zakonną.

1 czerwca 1879 roku Kazimiera złożyła śluby zakonne. Dwa lata później o. Honorat powierzył jej funkcję przełożonej w Warszawskim „Przytulisku”, schronisku dla kobiet będących w trudnej sytuacji życiowej. Z tym miejscem związała się już na zawsze. Pod kierunkiem o. Honorata zaczęła tworzyć nowe zgromadzenie. Przez 26 lat formowała tworzące się zgromadzenie, będąc jednocześnie członkinią Posłanniczek. Kiedy pojawiły się trudności z zatwierdzeniem Sióstr Cierpiących, którego była współzałożycielką, została zwolniona ze ślubów w pierwotnym zgromadzeniu i złożyła śluby w zgromadzeniu przez siebie założonym. Kierowała nim do śmierci. Zmarła 17 września 1927 roku w Kozienicach. Jej ciało zostało przewiezione i pochowane na Powązkach w Warszawie.

Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, pismem z 6 maja 2011 roku zwróciło się do bp. Henryka Tomasika, ordynariusza radomskiego, z prośbą o przeprowadzenie procesu beatyfikacyjnego. Niespełna rok później Episkopat Polski zaaprobował prośbę diecezji radomskiej o rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego. Nihil obstat (dokument potwierdzający brak przeszkód) w tej sprawie wydala Stolica Apostolska. Proces beatyfikacyjny na poziomie diecezjalnym rozpoczął się 6 kwietnia 2013 roku w kościele pw. Świętego Krzyża w Kozienicach. Nieco ponad rok później proces na poziomie diecezjalnym został zakończony, a dokumenty przekazano Stolicy Apostolskiej do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. 9 kwietnia 2022 roku, decyzją papieża Franciszka, promulgowano dekret o heroiczności cnót matki Kazimiery Gruszczyńskiej. Od tej pory przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.  Postulatorem w procesie rzymskim został wyznaczony ks. prał. Albert Warso.

18 i 19 marca 2022 roku odbyła się ekshumacja pod nadzorem trybunału kościelnego. Szczątki matki Kazimiery zostały oczyszczone i kanonicznie rozpoznane przez stosownych biegłych. Złożono je w miedzianej urnie, którą hermetycznie zamknięto i opieczętowano, a następnie przekazano trybunałowi ustanowionemu przez bp. Marka Solarczyka, ordynariusza radomskiego. Urnę złożono w drewnianym sarkofagu w kaplicy bocznej kościoła pw. św.  Józefa w Kozienicach, świątyni znajdującej się na terenie klasztoru zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących.