Początki sanktuarium w Wielkiej Woli-Paradyżu sięgają XVI w. Wola Daleszowska, dziś Paradyż, należała do Kozierowskich. Posiadali tam kaplicę dworską, a w niej obraz Chrystusa Cierniem Koronowanego. W 1678 roku na obrazie pojawiły się krople krwi. Około 1686 roku Kazimierz Saryusz Skórkowski, komornik graniczny opoczyński, którego zmarła dwuletnia córka wróciła do życia dzięki modlitwom przed tym obrazem, sprowadził do opieki nad cudownym wizerunkiem bernardynów, którym ufundował klasztor i kościół.