Dzieło, które dobiegło końca

Zakonnicy podjęli się tego zadania, mając na uwadze nie tylko piękno romańskiej świątyni, ale też względy praktyczne. Dzięki wymianie okien, temperatura zimą będzie w kościele wyższa o 3–4 stopnie Celsjusza. 

Opat klasztoru o. Eugeniusz Augustyn podziękował wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do tego dzieła w sposób duchowy i materialny. – Pragniemy poinformować, że po około 10 latach zakończyliśmy zakładanie witraży w naszym klasztornym kościele. Są to: trzy rozety i 36 okiem większych i mniejszych – głosi oficjalny komunikat cystersów z Wąchocka.

Wykonawcą zadania była Pracownia Artystyczna "Ars Antiqua" z Warszawy pod kierunkiem artysty Janusza Sobczyka. 

Ojciec Augustyn powiedział, że prace były ogromnym wysiłkiem. – Zamontowaliśmy nie tylko same witraże, ale również nowe szkielety okienne. Od strony zewnętrznej pojawiły się też podwójne okna. Wszystko odbyło się z Bożą pomocą, bo sami nie bylibyśmy w stanie wykonać wszystkich prac. Tym bardziej, że jesteśmy w trakcie innych zadań remontowo-konserwatorskich w naszym opactwie – powiedział o. Eugeniusz Augustyn.

Do południowo-wschodniego narożnika klasztoru przylega czworoboczny dom opata z wirydarzem. To właśnie tam trwają teraz prace. Remontowana jest elewacja dziedzińca opackiego, co polega głównie na czyszczeniu piaskowca. Rozpoczynają się także prace przy budowie kanalizacji od strony południowej i zachodniej.

Początki istnienia klasztoru cystersów w Wąchocku sięgają roku 1179. Kościół to trójnawowa bazylika z transeptem i kaplicami po bokach prezbiterium. Do dzisiaj zachowało się bardzo wiele elementów dawnego klasztoru – w skrzydle wschodnim armarium (skarbiec, gdzie przechowywano m.in. księgozbiór), kapitularz, fraternia (sala wspólnej pracy), a na piętrze dormitorium, w skrzydle refektarz z bogatą kamieniarką romańską. W XV w. kościół przebudowano w stylu gotyckim. W następnym stuleciu dostawiono pałac opacki. Klasztor skasowano w 1819 r. Cystersi powrócili do Wąchocka dopiero w 1951 r.