Celebrujmy tę rocznicę!

W homilii bp Solarczyk zachęcał, aby zawsze być blisko Boga. - On jest obecny wśród nas, wśród tego świata. Dla Niego nie ma nic niemożliwego. Jego łaska i moc błogosławieństwa działają. Przyjmijmy te dary na wzór Maryi. Niech będą one umocnieniem dla każdego z nas, naszych rodzin, całej naszej rodziny diecezjalnej. Niech będzie to umocnieniem w tym szczególnym dniu, kiedy przywołujemy wołanie do Boga, aby każde życie było uświęcone, uszanowane, przyjęte i przeżywane z oddaniem. Niech Maryja będzie opiekunką tych tajemnic i przewodniczką na naszych życiowych drogach - mówił biskup radomski.

25 marca 1992 r. mocą bulli "Totus Tuus Poloniae populus” powołano 13 nowych diecezji, wśród nich diecezję radomską, ze stolicą w Radomiu. Diecezja radomska wyrasta z tradycji diecezji sandomierskiej i sandomiersko-radomskiej. Katedrą nowej diecezji został kościół pw. Opieki NMP w Radomiu. Pierwszym biskupem radomskim został bp Edward Materski.

Pierwszym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu był abp Wacław Depo, obecny metropolita częstochowski. Wspomniał, że jeszcze przed ustanowieniem diecezji radomskiej bp Materski przeszedł operację serca w Niemczech. Pierwszą Mszę Świętą po zabiegu celebrował w dniu Święta Matki Bożej Ostrobramskiej. W koncelebrze uczestniczył ks. Depo. - Uważałem to za szczególną łaskę, właśnie wyproszoną dla niego za wstawiennictwem Matki Bożej Ostrobramskiej, którą czcił i kochał, bo sam pochodził z Wilna. I jeszcze jest druga rzecz, o której chcę powiedzieć. Już wtedy, w szpitalu, bp Edward mówił o tworzeniu nowej diecezji. Byłem zdumiony, że zamiast martwić się o swoje zdrowie i życie, on już rozmawiał ze mną na temat tych przyszłych struktur. Do Polski wróciliśmy w listopadzie, a już w marcu 1992 roku ogłoszono utworzenie diecezji radomskiej - wspomina abp Depo. Metropolita wspomina też budowę gmachu seminarium duchownego w Radomiu. - To wymagało wielkiego zaufania, bowiem prace na wielu odcinkach nie były takie łatwe. Tworzyliśmy nie tylko mury, ale przede wszystkim wspólnotę seminaryjną - podkreślił abp Depo. 

Początki wspomina ks. infułat Stanisław Pindera, który był odpowiedzialny za budowę gmachu seminarium duchownego w Radomiu. - Byłem przy tworzeniu wszystkich instytucji diecezjalnych, bowiem byłem wikariuszem bp Edwarda. On był wizjonerem, naczelnym architektem tego wszystko, co przyczyniło się do utworzenia diecezji radomskiej, w tym budowy seminarium duchownego - mówił ks. Pindera w jednym z wywiadów dla diecezjalnej stacji Radia Plus Radom. Przypomniał, że w szczytowym okresie w gmachu mieszkało 227 alumnów, a sam obiekt mógł pomieścić 250 osób.

Biskup Piotr Turzyński mówi, że trzeba dziękować Bogu za bogate osobowości i duszpasterzy, którzy tworzyli wspólnoty parafialne. - To był ten geniusz ale i myśl duszpasterska biskupa Edwarda, żeby była ta bliskość duszpasterza z ludźmi. To jest niezwykle cenne. To był wielki wysiłek ludzi, bo bardzo często to było w czynie w czynie społecznym budowane. Ja też jako mały chłopiec pomagałem przy budowie kościoła przy Struga, zalewałem strop w kościele Matki Bożej Miłosierdzia - wspomina ksiądz biskup Piotr. Dodaje, że ważnymi miejscami na mapie diecezji radomskiej są sanktuaria maryjne. - Są miejscem wielu pielgrzymek, spotkań, wielu pięknych doświadczeń Boga i Jego opieki. Mamy też w Radomiu sanktuarium błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego na Idalinie - podkreślił ks. biskup Turzyński.

Nestorem prezbiterium Kościoła radomskiego jest ks. Jan Niziołek. - Dzisiaj wszyscy chcemy radośnie wyśpiewać: Ciebie Boga wysławiamy za wielkie dzieła, które dokonały się przez ponad trzy dekady w naszej diecezji. W tym czasie dokonało się wiele dobra w ludzkich sercach za przyczyną wszystkich biskupów radomskich: Edwarda Materskiego, Jana Chrapka, Zygmunta Zimowskiego, Henryka Tomasika i Marka Solarczyka - mówi ks. Jan Niziołek.

Jedną z pierwszych decyzji pierwszego biskupa Materskiego było utworzenie diecezjalnej Caritas. - Niesiemy ze sobą bagaż doświadczeń na płaszczyźnie pomocy dla potrzebujących. To doświadczenie zdobywamy cały czas. 33 lata diecezji radomskiej i Caritas to dopiero początek tej drogi - powiedział ks. Damian Drabikowski, dyrektor radomskiej Caritas.

Ks. dr Rafał Piekarski jest historykiem Kościoła. Przypomina, że diecezja radomska wyrasta z tradycji diecezji sandomierskiej i sandomiersko-radomskiej. - Jeśli chodzi o Radom, to w przeszłości były dwie próby utworzenia tutaj stolicy diecezji. Najpierw w połowie XIX w., a potem wiek później. Były to działania władz carskich, które chciały dostosować organizację kościelną do organizacji państwowej. Sto lat później bp Jan Kanty Lorek, ordynariusz sandomierski, podjął starania, by stolicą diecezji został Radom. Sandomierz geograficznie leżał na południowo-wschodnim krańcu diecezji. Niektóre parafie były od niego oddalone prawie 200 km. Logika wskazywała, żeby stolica diecezji była w Radomiu. Ale w połowie XX w. to był czas komuny i wtedy nie doszło do takich zmian - mówi ks. Rafał Piekarski.

Patronem Radomia i diecezji jest Św. Kazimierz, Królewicz. Diecezja radomska zajmuje obszar 8 tys. km kwadratowych, liczy ok. 850 tys. wiernych. W diecezji jest 301 parafii.