Abp Galbas: budujcie żywy Kościół! przejdź do galerii

Na początku liturgii słowa powitania wygłosili małżonkowie Agnieszka i Grzegorz Stępniowie. – Po 25 latach od konsekracji naszego kościoła, pragniemy podziękować Bogu, że ten radomski wieczernik, stał się gotowy i otwarty dla wszystkich. Księże arcybiskupie, dziękujemy za twoją obecność. Jednocześnie zapewniamy o modlitwie i prosimy o przewodniczenie tej liturgii – mówili małżonkowie. 

Ks. Rafał Czekalewski, proboszcz parafii na radomskim Młodzianowie mówił z kolei, że  w życiu każdej parafii są wydarzenia ważne i wyjątkowe. – I takim niewątpliwie ważnym wydarzeniem jest jubileusz 25 lat od poświęcenia naszego kościoła. W tym miejscu należy wspomnieć tych, bez których to dzieło byłoby niemożliwe do zrealizowania, budowniczych proboszczów ks. Antoniego Czulaka i ks. Eugeniusza Klimińskiego, oraz wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do powstania kościoła – mówił ks. Czekalewski. 

– Powstanie tej świątyni stało się możliwe dzięki waszym modlitwom, dzięki waszym ofiarom cierpienia i wreszcie dzięki składanym przez was ofiarom materialnym. I dziękuję wszystkim dobrodziejom tego kościoła, indywidualnym ofiarodawcom i instytucjom. Dzisiejszy dzień to nasze święto. Czas wspólnego wyrażenia dziękczynienia Boga za łaskę doczekania tego jubileuszu, 25. rocznicy powstania i poświęcenia kościoła. Ta uroczystość jest nie tylko docenieniem, upamiętnieniem pewnych trudów, lecz także jest zadaniem na przyszłość. Mamy umacniać nasze duchowe więzi i dbać nie tylko o piękno tej świątyni, lecz o piękno naszych serc – mówił dalej proboszcz pallotyńskiej parafii.

W homilii abp Galbas wrócił pamięcią do czasów, kiedy w Radomiu była kaplica, którą opiekowali się księża pallotyni. – Doskonale pamiętam ten okres, bo wiele razy jako klerycy przebywaliśmy w tej kaplicy. To w niej wygłosiłem swoje pierwsze kazanie. To był zbyt mały obiekt, aby mógł pomieścić wszystkich ludzi. Dlatego zapadła decyzja o budowie nowego kościoła dla ludzi, którzy chcieli Eucharystii. Potem byłem tu jako kleryk na wmurowaniu kamienia węgielnego – mówił metropolita warszawski.

Dalej zwrócił się z prośbą do wiernych, aby budowali żywy Kościół na fundamencie, którym jest Chrystus. – Pamiętajmy, że najpiękniejsze kościoły są brzydkie, kiedy są puste. Ten kościół, jego architektura jest bardzo piękna. On skupia, pomaga się modlić – mówił dalej ksiądz arcybiskup.

Na koniec liturgii głos zabrał ks. Grzegorz Kurp SAC, wiceprowincjał pallotynów. Mówił, że płyta, która upamiętnia budowniczych kościoła, jest świadectwem Bożej opatrzności i działania Boga w tej wspólnocie parafialnej. – Jako pallotyni stajemy wdzięczni wobec tego wydarzenia. Początek pallotyński w Radomiu był niełatwy, bo rozpoczął się w trzecim dniu II wojny światowej, podczas huku bomb i ogólnego zamieszania. Prawie 96 lat historii Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Radomiu to przykład Bożego działania. To również dobry przykład współpracy między stowarzyszeniem i księżmi diecezjalnymi. Świadectwem tego są powołania – powiedział ks. Kurp.

Pallotyni są obecni w Radomiu od września 1939 r. Pierwsza placówka powstała przy ul. Młodzianowskiej 124. Kaplica została poświęcona 1 listopada 1939 r. Parafia pw. św. Józefa w Radomiu została erygowana przez ordynariusza sandomierskiego bpa Jana Kantego Lorka 30 kwietnia 1946 r. W 1984 r. uzyskano pozwolenie na budowę nowego kościoła, plebanii oraz zespołu katechetycznego. Budowę kościoła rozpoczęto 19 maja 1984 r. We wrześniu 1989 r. odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego, który jeszcze w czerwcu 1983 r. został poświęcony przez papieża Jana Pawła II. Uroczystości tej dokonał ordynariusz sandomiersko-radomski, bp Edward Materski. Dnia 18 czerwca 1992 r. poświęcono kaplicę przy budującym się kościele. Poświęcenia nowego kościoła pw. Matki Bożej Królowej Apostołów dokonał bp Edward Materski 7 grudnia 1996 r., a konsekracji nowej świątyni bp Jan Chrapek 3 czerwca 2000 r.