2. Rola sług w kulturze spotkania i pokoju.

Słowa Maryi Dziewicy do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” przypominają słowa wypowiedziane przez Mojżesza do całego narodu po objawieniu na górze Synaj, ponownie ukazują się jako znaczące tło wesela w Kanie. Na górze Synaj, Mojżesz, po wysłuchaniu słów Pana zwołał starszych ludu i powiedział im, co Pan przykazał. „Wtedy cały lud jednogłośnie powiedział: «Uczynimy wszystko, co Pan nakazał»” (Wj 19, 7-8). W Kanie Galilejskiej, Maryja z Nazaretu zwraca się do usługujących z wezwaniem, aby uczynić to samo, uczynić wszystko to, co Jezus im powie. W ten sposób bierze na siebie rolę „pośredniczki” między Jezusem a sługami wezwanymi do słuchania głosu; rolę podobną do tej, którą miał Mojżesz, u stóp góry Synaj, gdzie stał między Panem a swoimi braćmi (Pwt 5,5).

Ingerencja Matki Jezusa, w związku z tym, ma na celu przygotowanie sług na weselu na słuchanie głosu Jezusa, na przestrzeganie tego co On im powie. Błogosławiony Papież Paweł VI, w adhortacji Marialis Cultus (57) pisał, że słowa Maryi do sług w Kanie Galilejskiej są „kolejnym świadectwem duszpasterskiej wartości kultu maryjnego dla doprowadzenia ludzi do Chrystusa (…) i są głosem w przedziwny sposób zgadzającym się z głosem Ojca, który podczas teofanii na górze Tabor powiedział: «Jego słuchajcie» (Mt 17,5)”. Maryja z Nazaretu jest dla nas drogowskazem, który odnosi się bezpośrednio do centrum doświadczenia chrześcijańskiego.

  Obchody XXIV Światowego Dnia Chorego w bazylice Zwiastowania w Nazarecie
Archiwum abp. Z. Zimowskiego Chciałbym wspomnieć wydarzenie, które miało miejsce niedaleko Nazaretu w Kafarnaum. Setnik zwraca się do Jezusa: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Jezus natychmiast odpowiada: „Przyjdę i uzdrowię go” (Mt 8, 6-7).

To przykład, jeden z wielu, gdyż Ewangelie obfitują w opisy podobnych zdarzeń. Chrystus z ufnością wzywany do chorych. Chrystus wzywany przez chorych. Chrystus z posługą u chorych. Szczególnie Słowa Ewangelii według św. Marka, przypominają o cudach uzdrowienia dokonanych przez Chrystusa. Drodzy bracia i siostry, my także ciągle jesteśmy wzywani. Wszyscy w pewnym sensie jesteśmy wzywani, chociaż każdy w inny sposób. Wezwanie – zaproszenie, które kieruje w Ewangelii setnik do Chrystusa, nieustannie się powtarza. Człowiek cierpi w różnych miejscach, niekiedy „bardzo cierpi” i wzywa drugiego człowieka. Potrzebuje jego pomocy. Potrzebuje jego obecności. Czasami onieśmiela nas fakt, że nie potrafimy „uleczyć”, nie potrafimy pomóc, tak jak czynił to Jezus. Chcemy ukryć nasze zakłopotanie. Ważne jest, aby przyjść, być blisko tego, który cierpi. On, być może, więcej jak uzdrowienia, potrzebuje obecności człowieka, serca pełnego miłosierdzia, ludzkiej solidarności.

Mam na myśli lekarzy, pielęgniarki i pielęgniarzy oraz wszystkich przedstawicieli służby zdrowia. Jakże nie wymienić Instytucji, które służą zdrowiu człowieka: ambulatoria medyczne i stomatologiczne, apteki, szpitale, kliniki, sanatoria, domy opieki, tak jak gościnne mury naszych domów, naszych bliskich, tak jak bezinteresowna solidarność licznych wolontariuszy w środowisku społecznym. Należy więc, za wszelką cenę podtrzymać piękną tradycję: praca lekarza i pielęgniarki powinna być traktowana nie tylko jako zawód, ale przede wszystkim, jako „powołanie”. Troska o niepełnosprawnych fizycznie i o ludzi starszych, troska o chorych umysłowo – bardziej niż inne te obszary życia społecznego, stanowią wskaźnik kultury społeczeństwa i państwa, jak to widzieliśmy podczas wizyt składanych w tych dniach w różnych strukturach zdrowotnych.

Musimy być prawdziwie sługami tych, którzy cierpią z różnych powodów, także z powodu przemocy, prześladowań, wygnania, dyskryminacji.

W związku z tym, musimy kierować się wskazówkami, których udziela nam Papież Franciszek: „Jeśli będziemy umieli słuchać głosu Tej, która mówi również do nas: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie», Jezus zawsze będzie przemieniał wodę naszego życia w wyborne wino”.

Niech zatem Światowy Dzień Chorego w Ziemi Świętej pomoże nam w realizacji życzenia Papieża Franciszka wyrażonego w Bulli Misericordiae Vultus, aby przeżywany w duchu miłosierdzia, ułatwił spotkanie z [judaizmem i z islamem] oraz z innymi szlachetnymi tradycjami religijnymi; niech sprawi, że staniemy się bardziej otwarci na dialog, aby poznać się lepiej i wzajemnie zrozumieć; niech wyeliminuje wszelkie formy zamknięcia i pogardy i odrzuci wszelką przemoc i dyskryminację” (nr 23).

„Każdy szpital czy klinika - napisał papież - mogą być widzialnym znakiem i miejscem promowania kultury spotkania i pokoju, gdzie doświadczenie choroby i cierpienia, a także profesjonalna i braterska pomoc przyczyniają się do przezwyciężenia wszelkich granic i podziałów” (Franciszek, Orędzie na Światowy Dzień Chorego, 2016).